Citroen C2 2004

Citroen C2 produkowany był w latach 2003-2009 roku. W latach 2005 i 2008 przeprowadzono dwa symboliczne face-liftingi. Zaliczany do segmentu B samochód cechował się ciekawą stylizacją (odpowiadał za nią Bertone), które nie zestarzała się do dziś. Produkcję zakończono w 2009 roku, a francuska firma nie zdecydowała się na prezentację następcy. Rolę C2 przejął nieco większy, ale również mieszczący się w segmencie B, Citroen C3.

Citroen C2 skierowany jest do nieco innej grupy docelowej niż C3, chociaż oba pojazdy są zbliżone konstrukcyjnie (ta sama, choć zmodyfikowana płyta podłogowa, deska rozdzielcza itp). C2 dostępny jest wyłącznie z nadwoziem trzydrzwiowym, za to również w sportowych wersjach VTR i VTS. Tymczasem C3 to samochód pięciodrzwiowy skierowany raczej do rodzin i kobiet.

Stąd C2 jako pojazd nowy był nawet nieco droższy od większego C3. W zamian dostarczał jednak znacznie więcej przyjemności z jazdy. Nic dziwnego, że Citroen przygotował rajdowe wersje C2. To właśnie tym samochodem ścigał się m.in. aktualny mistrz świata WRC, Sebastien Ogier, który wówczas wywalczył tytuł mistrzowski w kategorii Junior WRC. Citroeny C2 R2 wciąż można spotkać również na odcinkach specjalnych polskich rajdów.

A jak Citroen C2 spisuje się w roli samochodu do codziennej jazdy? Auto nie imponuje rozmiarami, małe gabaryty czuć również we wnętrzu. Szczególnie doskwiera niewielka szerokość. W miarę komfortowo w C2 poczują się najwyżej dwie osoby, miejsca z tyłu należy traktować jako awaryjne, szczególnie, że ciężko się na nie dostać.

Zawieszenie Citroena C2 nie jest niespodzianką. Z przodu zastosowano klasyczne kolumny McPhersona, z tyłu - belkę skrętną. Nastawy sprężyn i amortyzatorów są sztywne, priorytetem były właściwości jezdne, które górują nad komfortem.

Mimo trzydrzwiowego nadwozia samochód samochód ma kilka rozwiązań ułatwiających życie. Tylna klapa jest dzielona w poziomie, dzięki czemu można otworzyć tylko jej górną część z oknem lub również dolną, co umożliwia załadunek większych przedmiotów. Pojemność bagażnika jest niestety raczej symboliczna (165 litrów), na szczęście dzięki możliwości przesuwania tylnej kanapy, może wzrosnąć do 225 l.

Wyposażenie Citroena C2 jest zróżnicowane, można liczyć na pełną elektrykę, klimatyzację czy ESP. Regułą jest, że słabsze wersje napędowe posiadają gorsze wyposażenie. Osoby szukające automatu mogą zainteresować się C2, bowiem to jeden z niewielu małych samochodów, w których opcjonalnie dostępna była zautomatyzowana skrzynia biegów (zmiana biegów odbywa się automatycznie lub ręcznie za pomoc łopatek przy kierownicy). Nie jest to popularne wyposażenie, za to w eksploatacji dość trwałe.

Gama jednostek napędowych w Citroenie C2 jest szeroka. Wybierać można pomiędzy silnikami benzynowymi 1.1, 1.4 i 1.6 oraz wysokoprężnymi 1.4 HDI i 1.6 HDI. Ze względu na rozmiary i niewielki rozstaw osi C2 to samochód przeznaczony raczej do miejskiej eksploatacji. To jednocześnie oznacza, że roczne przebiegi nie są szczególnie duże. Dlateo w wypadku tego modelu inwestycja w diesla nie ma większego sensu ekonomicznego. Najlepszym wyborem będzie jednostka benzynowa o pojemności 1.4 (moce 75-90 KM).

Silnik 1.1 nie oferuje przyzwoitej dynamiki. Po drugiej stronie stoją samochody napędzane silnikami 1.6 (moce 110-124 KM). Jednostki te montowano w usportowionych wersja oznaczonych VTR i VTS, które różnią się m.in. zestrojeniem zawieszenia, wnętrzem czy fotelami. Modele te przeznaczone były dla "młodych, gniewnych", dlatego przez zakupem należy dobrze sprawdzić stan samochodu pod kątem ew. napraw powypadkowych. Trzeba liczyć się również z wyższym kosztem utrzymania samochodu (wyższe stawki OC, zużycie paliwa, a także ceny niektórych części, typowych tylko dla tych wersji).

Zakup diesla oznacza oczywiście niższe zużycie paliwa, jednak samochód będzie droższy w zakupie. Ponadto liczyć się trzeba ze znacznie większym poziomem usterkowości. Chociaż w C2 nie ma jeszcze filtrów cząstek stałych, to trzeba liczyć się ze zużyciem eksploatacyjnym osprzętu: wtryskiwaczy systemu common-rail, turbosprężarki czy zaworu EGR. Silniki benzynowe pod tym względem wyglądają lepiej - zdarzają się jedynie usterki cewek zapłonowych i wycieki oleju, czasem współpracy odmawia któryś z elektrycznych czujników.

Układ elektryczny to właściwie trochę pięta achillesowa Citroena C2. Zepsuć może się alternator, czasem zapalają się bez powodu różne kontrolki.

Poza układem elektrycznym dość szybko zużywają się elementy twardo zestrojonego zawieszenia (najszybciej łączniki stabilizatorów), a taka jego charakterystyka, w połączeniu z twardymi plastikami, powoduje, że wnętrze zaczyna pracować, generując różnego rodzaju dźwięki.

Na szczęście ceny części nie są wygórowane, a większość elementów dostępna jest jako tańsze zamienniki (w mniejszym stopniu dotyczy to sportowych wersji VTR i VTS).

Na rynku wtórnym spotkać można zarówno samochody z polskich salonów (zwykle z silnikami benzynowymi i nieco słabiej wyposażone), jak i importowane (często wersje sportowe lub wysokoprężne, z dobrym wyposażeniem, ale często bez historii serwisowej). Należy uważać na amatorsko przerobione samochody przywiezione z Wielkiej Brytanii. Zakup takiego pojazdu to proszenie się o kłopoty...