Citroen C4 1.6 VTi 2011

I (2004-2011)

Model C4 zastąpił w 2004 roku Xsarę i z niewielkimi zmianami produkowany był do 2010 roku. Samochód dzieli wiele rozwiązań technicznych (w tym płytę podłogową) z Peugeotem 307. Oba auta mają jednak zupełnie inny charakter. Styliści Peugeota postawili na upodobnienie swojego auta do rodzinnych vanów, Citroen chciał, by jego pojazd miał w sobie odrobinę sportowej agresji i typową dla marki ekstrawagancję. Plan udało się wykonać w 100-procentach – mimo że od debiutu C4 upłynęło już sporo czasu, samochód wciąż może się podobać i jest rozpoznawalny na pierwszy rzut oka. Ostre, dynamiczne kształty nie pozostały jednak bez wpływu na praktyczność auta, w wersji 5-drzwiowej bagażnik oferuje jedynie 320 l. pojemności, co w tej klasie nie jest żadnym wyczynem.

We wnętrzu panuje charakterystyczny dla Citroena pozorny nieład. Kierowca ma do dyspozycji kierownicę z nieruchomym rdzeniem (kręci się jedynie jej wieniec), na którym umieszczono większość niezbędnych do obsługi auta przełączników. Bezpośrednio przed oczami kierującego zamontowano elektroniczny obrotomierz, prędkość wyświetlana jest na ekranie LCD znajdującym się w centralnym punkcie kokpitu, na szczycie deski rozdzielczej. Na szczęście, obsługa niektórych funkcji tylko z pozoru wydaje się trudna. Po dłuższym użytkowaniu docenimy na pewno wiele na pozór ekstrawaganckich rozwiązań.

Na tle niemieckiej czy japońskiej konkurencji C4 wyróżnia się przeważnie bardzo dobrym poziomem wyposażenia. Zdecydowana większość aut ma m.in. cztery poduszki powietrzne, elektrycznie sterowane szyby i lusterka, system ABS czy manualną klimatyzację (często spotyka się też egzemplarze z dwustrefowym układem automatycznym). Niestety – bogata lista wyposażenia nie zawsze okazuje się zaletą – samochód ma bardzo skomplikowaną, multipleksową instalację elektryczną, która dość często potrafi płatać figle. Irytującą przypadłością jest np. pojawianie się komunikatów informujących o usterkach poszczególnych układów (często pomaga wyłączenie silnika lub – „twarde” kasowanie błędów przez warsztatowe złącze OBD2). Wiele egzemplarzy ma również problemy z notorycznym przepalaniem się żarówek oraz drobnymi, acz uprzykrzającymi życie usterkami, jak np. zacinający się zamek wlewuy paliwa.

Faktem jest, że problemy natury elektrycznej sprawiają zwłaszcza egzemplarze z powypadkową przeszłością, lub takie, które przez długi czas pozbawione były fachowej opieki. Trzeba jednak brać pod uwagę, że decydując się na C4, dobrze jest mieć w pobliżu warsztat elektroniczny wyspecjalizowany w pojazdach francuskich...

Szukający francuskiego komfortu mogą czuć się rozczarowaniu charakterystyką zawieszenia. W niczym nie przypomina ono miękkiej i relaksującej Xsary. C4 jest raczej twarde, co może jednak pozytywnie zaskoczyć kierowców przyzwyczajonych do samochodów niemieckich. Podobnie, jak w większym C5, układ zawieszenia pracuje dość głośno, ale poza tym, niewiele można mu zarzucić. Na przedniej osi pracują kolumny MacPhersona, z tyłu zastosowano nieco archaiczną, ale mającą opinię „niezniszczalnej” belkę skrętną. Na polskich drogach można się jedynie spodziewać częstego wybijania się drążków kierowniczych i łączników stabilizatorów.

Dobrą opinią pochwalić się mogą jednostki napędowe. Amatorom spokojnej jazdy polecamy zwłaszcza silniki benzynowe – zużywają rozsądne ilości paliwa i są tanie w serwisowaniu. Usterka natury mechanicznej raczej nie ma prawa się zdarzyć, jeśli już coś ulegnie awarii, sprawa dotyczy zazwyczaj któregoś z tanich czujników.

W przypadku nowoczesnych Diesli rodziny HDI sytuacja nie jest już tak różowa. Silniki nie mają wprawdzie wad konstrukcyjnych, ale decydując się na jednostkę wysokoprężną należy zdawać sobie sprawę z wysokich kosztów serwisowania. Przed zakupem radzimy sprawdzić, czy samochód jest wyposażony w filtr cząstek stałych FAP. Jeśli tak, może on sprawić w przyszłości sporo kłopotów, naprawa nie należy do tanich (ok. 1 500 zł). Trzeba też zdawać sobie sprawę z możliwości wystąpienia usterki wtryskiwaczy, turbosprężarki czy koła dwumasowego – w każdym z tych przypadków u mechanika zostawimy, co najmniej 2 tys. zł. Podobnie scharakteryzować można jednak większość nowoczesnych Diesli, więc na tle konkurencja Citroen nie wyróżnia się w tej kwestii niczym szczególnym.

Ogólnie trzeba jednak stwierdzić, że model C4 to dość udana konstrukcja. Nawet najstarsze auta nie sprawiają właścicielom tyle problemów co bliźniaczy konstrukcyjnie Peugeot 307, usterki wykluczające z jazdy to prawdziwa rzadkość. Jak na francuski pojazd samochód bardzo dobrze „trzyma” cenę, może się też pochwalić wysokim poziomem bezpieczeństwa.

II (2010-2015)

Citroen C4 II debiutował w 2010 roku. Do jego zbudowania użyto tej samej płyty podłogowej, co w poprzedniku (identyczny jest np rozstaw osi) ale poza wspólną platformą, samochód zaprojektowano od podstaw.

O ile pierwsza generacja Citroena C4 mogła szokować niezwykłymi rozwiązaniami, jak nieruchomy środek kierownicy, dzielona tylna szyba (w wersji trzydrzwiowej) czy umieszczony na środku konsoli, przezierny wyświetlacz podający prędkość i inne parametry, o tyle druga generacja pozbawiona jest wszelkich kontrowersji, stając się zwykłym, klasycznym kompaktem. Być może zabieg taki zastosowano po to, by uniknąć wewnętrznej konkurencji dla serii DS.

W przeciwieństwie do pierwszej serii modelu C4 II nie jest już oferowany jako trzydrzwiowy hatchback - klienci mają do wyboru model pięciodrzwiowy lub - na wybranych rynkach pozaeuropejskich - czterodrzwiowego sedana. Kombi w ogóle nie jest dostępne.

Pod koniec 2014 roku samochód poddano faceliftingowi. Z przodu pojawiły się wykonane w technologii LED światła o nowym kształcie. Podobny zabieg zastosowano z tyłu, gdzie przeprojektowano delikatnie również klapę bagażnika. We wnętrzu pojawiły się nowe, lepsze materiały, największą nowością jest jednak siedmiocalowy tablet umieszczony na konsoli środkowej. Urządzenie to stanowi centrum zarządzania pokładowymi systemami infotainment.

Jednocześnie odświeżono ofertę silnikową. Z oferty wycofano benzynowe silniki 1.4 i 1.6 VTi, zastępując je doładowanymi, trzycylindrowymi silnikami 1.2 THP o dyskusyjnej trwałości.

Zawieszenie Citroena C4 to klasyczne francuskie rozwiązanie z kolumnami McPhersona z przodu i belką skrętną z tyłu. Nastawy zawieszenia zestrojono typowo po francusku, a więc z naciskiem na komfort. Nie każdy lubi przechylanie samochodu na szybko pokonywanych zakrętach, dlatego warto z tego sobie zdawać sprawę.

Samo zawieszenie jest dość trwałe, użytkownicy nie donoszą o zbyt szybkim zużywaniu się wahaczy czy innych elementów. Godne podkreślenia są również przystępne ceny części zamiennych, zarówno dostępnych już zamienników, jak i oryginałów.

Silnik benzynowy stosowane w samochodach przedliftingowych to stanowiące efekt współpracy z BMW jednostki 1.6 VTi oraz 1.4. W silniku VTi pojawiają się wycieki oleju - głównie z elektrozaworu pompy oleju oraz napinacza rozrządu.

Silniki benzynowe to jednak rzadkość w C4. Zdecydowanie chętniej wybierano samochody z silnikiem wysokoprężnym. Do wyboru były jednostki 1.6 HDI i 2.0 HDI, przy czym bestsellerem zdecydowanie była słabsza wersja.

Wszystkie silniki wyposażone były w filtry cząstek stałych. We wprowadzonych później silnikach oznaczonych jako BlueHDI dodatkowo pojawił się katalizator SCR, którego zadaniem jest redukcja emisji tlenków azotu. Niestety wymaga on uzupełniania płynu AdBlue.

Oczywiście silniki wysokoprężne wykonane są w technologii common-rail i posiadają dwumasowe koło zamachowe, przy czym cena tego elementu jest względnie przystępna (szczególnie w porównaniu do konkurencji z Niemiec).

Citroen C4, jak większość samochodów francuskich, cechuje się dużym spadkiem wartości, co czyni z tego pojazdu atrakcyjną propozycję na rynku wtórnym. Warto przy tym zainteresować się samochodami poleasingowymi, z udokumentowaną historią i z polskiego salonu.