Fiat Panda 1.3 Mjet 2011

II (2003-2013)

Fiat Panda II to miejskie, pięciodrzwiowe auto, które produkowano było tylko w Polsce, w fabryce Fiata w Tychach. Samochód stanowił prawdziwy fenomen - debiutował w 2003 roku i znajdował się w produkcji aż do końca 2012 roku. Produkcję zakończono, chociaż model ten nadal znajdował nabywców.

Na początku 2012 roku do produkcji weszła następna, trzecia generacja Pandy. Auto produkowane jest już we Włoszech, ale jej wprowadzenie nie oznaczało końca produkcji generacji II. Samochód miał powstawać w Tychach pod nazwą Classic dopóki będzie popyt. Niestety, słaba sprzedaż Pandy III spowodowała, ze Włosi podjęli decyzję o zakończeniu produkcji Pandy II, by nie podbierać klientów nowemu modelowi.

W czym tkwi tajemnica sukcesu Fiata Pandy? Kluczem okazały się przystępna cena, pięciodrzwiowe nadwozie, wysoki poziom bezawaryjności i niski koszt utrzymania.

Panda to auto miejskie, dlatego liczba drzwi nie powinna mylić - na tylnej kanapie nie ma wiele miejsca, a bagażnik ma symboliczną pojemność.

Wadą Pandy jest stosunkowo wysokie zużycie paliwa przez silniki benzynowe. Dlatego dla osób chcących jeździć tanio lepszym wyborem będą wykonane w technologii common-rail diesle. Mają one pojemność 1.3 l i moc 75 lub 70 KM, a spalanie powinno wynosić około 5 l/100 km. Silnik ten posiada rozrząd na łańcuchu (sporadycznie zdarzają się przypadki rozciągnięcia) i nie posiada koła dwumasowego, co obniża koszt serwisu.

Liczyć trzeba się oczywiście ze zużyciem części eksploatacyjnych, czyli turbosprężarki i wtryskiwaczy. Ponadto zdarzają się zacięcia zaworu EGR (recyrkulacji spalin). Dość słabe okazuje się również sprzęgło, jednak tempo jego zużycia w głównej mierze zależy od kierowcy i jego stylu jazdy.

Wyłącznie dieslami były napędzane wersje czteronapędowe Pandy.

Silniki benzynowe to proste i sprawdzone konstrukcje o pojemności 1.1 (54 KM, znana jeszcze z Seicento) i 1.2 (60 KM, stosowana w Punto). Dla dynamicznych kierowców przygotowano jeszcze wersję specjalną o nazwie 100 HP, którą napędza 16-zaworowa jednostka 1.4 o mocy 100 KM. Auto to wyróżnia się również obniżonym i utwardzonym zawieszeniem oraz innymi sportowymi akcentami. Zużycie paliwa jest wysokie, komfort jazdy niski, więc to propozycja raczej dla prawdziwych fanów sportu.

Natomiast silniki 1.1 i 1.2 to sprawdzone jednostki o niskim poziomie awaryjności. Liczyć trzeba się głównie z nieco zbyt szybko zużywającym się sprzęgłem (na szczęście koszt wymiany jest niski), czasem zdarzają się również wycieki oleju.

Ponadto do typowych usterek Fiata Pandy (niezależnie od silnika) zaliczyć można właściwie tylko problemy z układem elektrycznym: alternatorem (pękająca obudowa) i wentylatorem chłodnicy. Zdarzają się również awarie pomp: paliwowej i wodnej. Kosztowna może być usterka elektrycznego układu wspomagania kierownicy (ponad 1000 zł), dlatego lepiej wybrać auto bez tego udogodnienia (układ elektryczny można poznać po trybie City).

Przednie zawieszenie Fiata Pandy to klasyczne kolumny McPhersona, z tyłu zastosowano trwałą belkę skrętną. Wahacze są względnie trwałe, szybciej wybijają się łączniki stabilizatora, za szybko mogą zużyć się również amortyzatory (pojawiają się wycieki). Jednak ceny części zamiennych są niskie, a oferta zamienników - szeroka.

Wyposażenie różni się w zależności od wersji. Część samochodów posiada klimatyzacją manualną, większość - elektrycznie sterowane szyby. Standardem była składana (ale niedzielona) tylna kanapa. Lusterka często sterowane są manualnie. Wnętrze jest proste i przejrzyste, solidnie zmontowane.

Używaną Pandę nietrudno kupić. Oferta na rynku wtórnym jest szeroka, a zdecydowana większość samochodów pochodzi z polskich salonów i przynajmniej do pewnego momentu (końca gwarancji) ma udokumentowaną historię serwisową.