Ford Ka I

Pierwsza generacja Forda KA weszła do sprzedaży w 1996 roku i przetrwała w ofercie dwanaście lat! W 2002 roku auto przeszło niewielki lifting, a produkcja zakończyła się dopiero w 2008 roku, kiedy na rynku pojawiło się zupełnie nowe auto o tej nazwie.

Większość egzemplarzy napędzana jest przez archaiczny silnik o pojemności 1,3 l i mocy 60 (lub 50) KM. Wykonana w całości z żeliwa jednostka ma jeszcze wałek rozrządu umieszczony w kadłubie (podobnie, jak np. „duże” fiaty 125p) i prostą, ośmiozaworową głowicę, a montowana była m.in. w Escortach i starszych Fiestach. Przestarzała konstrukcja jest mało awaryjna, gorzej z osprzętem w starszych samochodach. Czasami zdarzyć się mogą falujące obroty - to wina silniczka krokowego 300 zł), usterce ulegać może cewka zapłonowa (300-400 zł), oraz potencjometr przepustnicy (200 zł). Za to rozrząd z krótkim łańcuchem jest w zasadzie bezobsługowy.

Silnik posiada mechaniczną regulację luzów zaworowych, co trzeba wykonać co 30-40 tysięcy km. Dobrą zasadą jest jednoczesna wymiana uszczelki pokrywy zaworów, w przeciwnym wypadku przytrafią się wycieki oleju.

W 2001 roku pojawił się nowy silnik 1.3 Duratec o mocy 70 KM. Jednostkę wykonano z aluminium, a wałek rozrządu umieszczono już w głowicy.

Ford Ka, oczywiście poza niebanalną stylistyką, imponować może świetnymi właściwościami jezdnymi. Rozstawione w narożnikach nadwozia koła sprawiają, że samochód pokonuje zakręty ze zwinnością gokarta. Niestety, do szybkiej jazdy nie zachęcają przeciętne i podatne na usterki hamulce.

W zawieszeniu przednim wymiany mogą wymagać łączniki stabilizatora oraz tuleje wahaczy (komplet na stronę: 50-100 zł). Niestety wymiana wiąże się z użyciem prasy, warto więc rozważyć zakup nowego kompletnego wahacza (koszt od 120 do 300 zł).

Każdy model (przynajmniej teoretycznie) posiada, co najmniej jedną poduszkę powietrzną, sprytnie zabudowany radiomagnetofon, czy np. możliwość regulacji oparcia tylnej kanapy (zabieg taki pozwala na rozbudowanie przestrzeni bagażowej względem miejsca w kabinie). Warto rozglądać się za egzemplarzami ze wspomaganiem kierownicy, ale z uwagi na znaczną awaryjność (wycieki) dobrze jest dokładnie skontrolować stan układu wspomagania przed zakupem.

Podobnie, jak w przypadku innych leciwych Fordów na karoserii potrafią pojawić się wykwity rdzy (np. na progach, nadkolach, tylnej wycieraczce, oknach i przy wlewie paliwa, a także w punktach mocowania zawieszenia). Mogą zacinać się zamki i mechanizmy otwierania szyb.

W egzemplarzach wyprodukowanych po 2002 roku częściej zdarzają się usterki elektroniki (np. moduł zapłonowy, kontrolki poduszek powietrznych).