Mitsubishi Pajero 2003

III (2000-2007)

Gdy w 1997 roku debiutowało oparte na Mitsubishi L200 terenowe Pajero Sport, stało się jasne, że japońska marka dokona wkrótce rozdzielenia linii modelowych, a nowe Pajero stanie się bardziej luksusowe niż do tej pory. Przypuszczenia te potwierdziły się, gdy w 1999 roku światło dzienne ujrzała III generacja Pajero. Model ten po raz pierwszy otrzymał nadwozie samonośne, podczas gdy wcześniejsze generacje budowane były na ramie, co jest rozwiązaniem znacznie lepszym, jeśli chodzi o samochody terenowe, aczkolwiek mniej komfortowym podczas codziennej eksploatacji.

Oczywiście Pajero III nie zatraciło wszelkich zdolności terenowych. Wprost przeciwnie, jedną z najmocniejszych stron tego samochodu jest zaawansowany napęd wszystkich kół Super Select 4WD II. System ten jest wyposażony w centralny dyferencjał, który w normalnych warunkach dystrybuuje moment napędowy między osiami w stosunku 33:67 (przód:tył). W razie potrzeby kierowca może jednak zablokować dyferencjał (rozkład momentu wynosi wówczas 50:50), do dyspozycji jest również reduktor i blokada tylnego mostu (nie we wszystkich egzemplarzach). Chociaż nasycony elektroniką (napędem można sterować podczas jazdy, nie ma potrzeby zatrzymywania samochodu), układ 4x4 jest bezawaryjny i dzielny w terenie. Niestety, za jego możliwościami nie idzie samonośne nadwozie, które na skutek zbyt dużych obciążeń spowodowanych jazdą terenową może zacząć rdzewieć.

Co gorsza, w Pajero trudno wybrać i polecić jedną wersję silnikową. Jeśli godzimy się z marnymi osiągami można zdecydować się na silnik 2.5 TD (116 KM), jednak znalezienie egzemplarza napędzanego tą jednostką może być trudne, bowiem podaż na rynku wtórnym jest mocno ograniczona.

W ogłoszeniach dominują samochody napędzane silnikiem 3.2 DID, jednak w tym wypadku trzeba się liczyć z ponadprzeciętną awaryjnością. Silnik ten ma tylko 4 cylindry, 16 zaworów, 165 KM mocy , dwa wałki rozrządu napędzane łańcuchem i bezpośredni wtrysk paliwa za pomocą pompy. Teoretycznie bezobsługowy łańcuch rozrządu potrafi się naciągać, co w skrajnych przypadkach prowadzi do jego przeskoczenia (luźny łańcuch charakterystycznie grzechocze). Ponadto sporo siwych włosów właścicielowi Pajero może dostarczyć pompa wtryskowa. Jest to zaawansowane, sterowanie elektronicznie urządzenie, który przez swoją komplikację potrafi dość często działać nieprawidłowo . Koszt regeneracji pompy jest bardzo wysoki, może sięgać nawet 5 tys. zł, natomiast decydując się na wymianę na nową, trzeba liczyć się z wydatkiem dwukrotnie większym. Warto jednak wiedzieć, że częstą usterką pompy jest zatkanie dawkującego paliwo tzw. nastawnika opiłkami metalu. Dobry warsztat specjalizujący się jednostkach wysokoprężnych będzie potrafił usunąć tę usterkę za cenę będącą ułamkiem kosztu regeneracji całej pompy. Objawy typowe dla wadliwie działającego nastawnika to problem z rozruchem i utrzymywaniem obrotów.

Znacznie mniej awaryjny jest benzynowy silnik 3.5 GDI (202 KM). Sekret kryje się jednak w tych trzech literach. Bezpośredni wtrysk benzyny oznacza, że montaż instalacji gazowej jest skomplikowany i ekonomicznie nieuzasadniony, a zużycie benzyny będzie bardzo wysokie.

W Pajero III montowany był jeszcze benzynowy silnik 3.8V6 (218 KM). Jednostka ta dobrze współpracuje z gazem i jest względnie bezusterkowa, ale... trafiała tylko do samochodów sprzedawanych w USA (Pajero nazywało się tam Montero). Tymczasem Pajero nie należy do samochodów często przywożonych z Ameryki do Polski, więc znalezienie takiego auta na rynku wtórnym może być trudne.

Wszystkie Pajero z silnikami benzynowymi posiadają automatyczne skrzynie biegów, cztero- lub pięciobiegowe. W przypadku diesli automat był wyposażeniem opcjonalnym. Skrzynie automatyczne generalnie są bezawaryjne, ale nie można zapominać o regularnej wymianie oleju.

Wyposażenie Pajero III z reguły jest bogate i obejmuje pełną elektrykę, klimatyzację, dostępne są również egzemplarze ze skórzaną tapicerką.

W ogłoszeniach dominują samochody pięciodrzwiowe, część z nich jest w wersji siedmioosobowej, wówczas dwa dodatkowe fotele rozkładane są w bagażniku, traktować je należy jednak wyłącznie jako rozwiązanie awaryjne , jazda na dłuższą metę jest niewygodna. Pajero było dostępne również jako samochód trzydrzwiowy, który ze względu na mniejsze gabaryty nieco lepiej nadaje się do eksploatacji w terenie.

W ogłoszeniach bez większych problemów można znaleźć samochody z polskich salonów, chociaż nie brakuje również egzemplarzy sprowadzonych do Polski. Ceny Pajero III są przeważnie niższe niż samochodów terenowych będących bezpośrednią konkurencją tego modelu.