Peugeot 106 1.1 2000

Peugeot 106 pojawił się na rynku w 1991 roku. W 1996 roku samochód poddano gruntownemu faceliftingowi, oprócz zmian stylistycznych (auto zostało nieco "zaokrąglone") 106 zyskał również nowe jednostki napędowe, m.in. wszystkie benzynowe otrzymały wtrysk paliwa. Auto przetrwało w produkcji aż do 2003 roku, w sumie wyprodukowano ponad 2,8 mln egzemplarzy.

Peugeot 106 występował wyłącznie z nadwoziem typu hatchback - do wyboru były natomiast wersje trzy- lub pięciodrzwiowe. Na rynku dominuje ta pierwsza, samochodów trzydrzwiowych wyprodukowano o około milion więcej. Peugeota zbudowano na płycie podłogowej koncernu PSA (Peugeot, Citroen) i jest bliźniaczą konstrukcją Citroena Saxo (oba pojazdy różnią się tylko stylizacją).

Obecnie nawet najmłodsze egzemplarze Peugeot 106 to samochody już mocno wiekowe. Mimo wszystko model ten może stanowić ciekawą propozycję dla osób szukających małego i taniego (w zakupie i eksploatacji) samochodu. 106 z powodzeniem rywalizować może z nowszymi pojazdami i stanowi ciekawą alternatywę dla aut typu Skoda Felicia czy Fiat Punto.

Obecnie największym problemem trapiącym Peugeota 106 okazuje się rdza. Atakuje ona zarówno nadwozie, jak i zawieszenie czy układ wydechowy. Oczywiście, najważniejsza jest karoseria, której nie da się naprawić małym kosztem, a duży - przy niskich cenach samego samochodu - nie ma racjonalnego uzasadnienia. Dlatego przed zakupem należy dokładnie ocenić karoserii pod kątem obecności korozji.

Trochę problemów przysporzyć może również instalacja elektryczna. Za niezbyt trwałe uważa się np. alternator (nisko zamocowany, przez co narażony na kontakt z wodą po dużym deszczu) oraz rozrusznik.

Zawieszenie również nie cieszy się opinią trwałego i co ciekawe, szybciej poddaje się tylne niż przednie. W przednim zawieszeniu najszybciej wybijają się sworznie wahaczy, ale ich wymiana nie jest droga. Zdarzyć się mogą również luzy na drążkach kierowniczych i łącznikach stabilizatorów.

Większych kłopotów może jednak przysporzyć tylna belka, która zamocowana jest na łożyskach igiełkowych. Element ten co jakiś czas wymaga przesmarowania, w przeciwnym przypadku samochód traci geometrię (tylne koła zdają się pochylać w stronę karoserii) i konieczna jest kosztowna naprawa (regenerowana belka tylna to koszt około tysiąca złotych, same łożyska można wymienić o połowę taniej), co ekonomicznie może być nieuzasadnione, biorąc pod uwagę wartość większości egzemplarzy.

Jednak, jeśli pominąć tych kilka typowych przypadłości, samochód cieszy się dobrą opinią. Narzekać można wprawdzie na niewielką ilość miejsca w kabinie i niską jakość materiałów wykończeniowych, ale Peugeot 106 nadrabia te niedogodności niskimi kosztami eksploatacji (niewielki apetyt na paliwo jednostek benzynowych).

Warte polecenia są zwłaszcza egzemplarze wyprodukowane po liftingu w 1996 roku, kiedy to poprawiła się nieco jakość wykończenia.

W zasadzie wszystkie popularne jednostki napędowe w Peugeocie 106 to konstrukcje trwałe, rzadko ulegające awarii. W silnikach benzynowych czasem mogą zdarzać się awarie cewek zapłonowych i to właściwie wszystko. Dobrym wyborem będą silniki 1.1 i 1.4, które stanowią kompromis między osiągami i zużyciem paliwa.

Peugeot 106 był również sprzedawany z wolnossącym dieslem o pojemności 1.5 l. To trwałe i niewysilone jednostki, które zużywają mało paliwa i nie są wrażliwe na jego jakość. Oczywiście w tym wypadku można zapomnieć o jakichkolwiek osiągach...

Warto jednak pamiętać, że większość diesli ma za sobą imponujące przebiegi i może wymagać remontów kapitalnych. Przed zakupem koniecznie sprawdzić trzeba ciśnienie sprężania.

Dobre wiadomości są takie, że Peugeot 106 jest autem komfortowym, o przyzwoitym jak na tę klasę pojazdów bagażniku, i tanim w serwisowaniu. Lista typowych usterek nie jest długa (korozja, zawieszenie, czasem problemy elektryczne), zaś ceny części zamiennych są bardzo niskie. W obecnych czasach atutem jest również niskie zużycie paliwa właściwie wszystkich popularnych jednostek napędowych (nie dotyczy silników 1.6).