Clio pierwszej generacji zadebiutowało w 1990 roku i z miejsca zdobyło prestiżowy tytuł „Samochodu Roku 1991”. Auto po licznych modernizacjach (w 1994 i 1996 roku) przetrwało w ofercie francuskiej marki przez osiem lat. Łącznie sprzedano ponad 4 miliony sztuk tego pojazdu.
Do typowych bolączek Clio I zaliczyć można wycieki płynów eksploatacyjnych (uszczelniacze miski olejowej, pokrywy zaworów, simmering łączący silnik ze skrzynią biegów, chłodnica). Na polskich drogach przyspieszonemu zużyciu ulegają elementy miękko zestrojonego zawieszenia (końcówki drążków kierowniczych, sworznie wahacza, tuleje).
Samochody z dużymi przebiegami dotykają również usterki łożysk kół i pękanie sprężyn amortyzatorów. Dużo niespodzianek potrafi też sprawić układ elektryczny. Szwankują m.in. centralny zamek, elektrycznie sterowane szyby czy przełączniki świateł. Częstą przypadłością jest również przedostawanie się wody do wnętrza (antena). Z uwagi na ogólne wyeksploatowanie trzeba się też liczyć z usterkami takich elementów, jak np. rozrusznik czy alternator.
Mimo dobrego zabezpieczenia antykorozyjnego niektóre, nawet bezwypadkowe egzemplarze miewają problemy z rdzą. Pojawia się ona głównie na rantach nadkoli, drzwi oraz klapie bagażnika - są to jednak stosunkowo rzadkie i nie mające wpływu na jazdę niedogodności.