Toyota Previa 2000

I (1994-2000)

Auta te bardzo chwalą sobie ich użytkownicy, przeklinają natomiast mechanicy. Tylko nieliczne warsztaty podejmują się ich naprawy, gdyż samochód słynie z niespotykanych rozwiązań technicznych. By wygospodarować więcej miejsca dla pasażerów jednostkę napędową usytuowano w podłodze, między fotelami. Rozwiązanie takie wpływa na komfort i dobre właściwości jezdne, sprawia jednak, że serwisowanie auta jest mocno utrudnione.

Pamiętajmy jednak, że to samochód japoński, więc jeśli uda nam się znaleźć zadbany egzemplarz do silnika - poza wymianami świec i oleju - właściwie nie powinniśmy zaglądać.

Samochody pierwszej serii produkowane były w latach 1990-2000. Poza usytuowaniem silnika ich największą wadą jest brak w ofercie silnika Diesla. Do wyboru są jedynie mocne jednostki benzynowe, które potęgują koszty eksploatacji. W zasadzie trudno wskazać typowe usterki. Awarie są rzadkie i przeważnie wynikają z zaniedbań eksploatacyjnych. Trzeba jednak pamiętać, że w razie usterki zdobycie części może się okazać trudne. Samochód występował w wersjach z napędem na tylne lub wszystkie koła.

II (2000-2006)

II, produkowana od 2000 roku, generacja Toyoty Previa (znana również pod nazwą Toyota Estima), to kusząca propozycja dla osób szukających trwałego środka transportu zdolnego pomieścić dużą rodzinę. Kierowanie się stereotypami o bezawaryjności japońskiej marki może mieć jednak opłakane skutki. Spokojny sen gwarantują wyłącznie egzemplarze wyposażone w benzynowe jednostki napędowe!

Zaletami Previi są bez wątpienia: przestronne wnętrze i para przesuwnych drzwi tylnych zdecydowanie ułatwiająca korzystanie z dwóch tylnych rzędów siedzeń. Na tle europejskiej konkurencji w postaci np. Renault Espace, projekt wnętrza trzeba jednak uznać za mocno zachowawczy. Auta ze Starego Kontynentu oferują też zdecydowanie lepszy poziom wyposażenia.

W przeciwieństwie do poprzednika konstruktorzy zrezygnowali z niekonwencjonalnego umiejscowienia jednostki napędowej (silnik umieszczono klasycznie, pod maską), do europejskiej oferty wprowadzono jednostki wysokoprężne. Dzięki takiemu podejściu Previa zyskała na popularności na Starym Kontynencie, chociaż wysokie ceny sprawiają, że samochód jest rzadkością na polskich drogach.

Podobnie jak poprzednik samochód pochwalić się może wzorową opinią, ale ta dotyczy wyłącznie benzynowych wersji. Mają trwały napęd rozrządu realizowany za pomocą łańcucha i uchodzą za bardzo solidne. Decydując się na instalację gazową koniecznie trzeba jednak zainwestować w układ lubryfikacji gniazd zaworowych. Głowica jest dość wrażliwa na przegrzanie, a producent wymaga okresowej regulacji luzów zaworowych.

Złym pomysłem jest natomiast inwestycja w Previę z silnikiem wysokoprężnym! Oznaczenie jednostki - 2,0 l D-4D 1CD – i osiągi (moc 116 KM) sugerują bliskie pokrewieństwo z Avensisem T22 (pierwsza generacja). W rzeczywistości mamy jednak do czynienia z gruntownie przeprojektowanym silnikiem o zdecydowanie niższej trwałości niż w Avensisie!

Chcąc wygospodarować więcej przestrzeni dla pasażerów jednostka pozbawiona została np. dwumasowego koła zamachowego. Nie jest to jednak powód do radości, bo – by zmniejszyć poziom wibracji – w misce olejowej zamontowano wałki wyrównoważające. Sposób ich napędzania mocno obciąża pompę oleju, co przekłada się na jej skróconą żywotność. Pierwszymi symptomami spadku jej wydajności jest dłuższe niż zazwyczaj świecenie kontrolki ciśnienia oleju zaraz po uruchomieniu. Niestety łatwo przeoczyć ten objaw (zwłaszcza, gdy oglądamy auto przed zakupem), co w niedługiej perspektywie poskutkuje zatarciem silnika! Kolejny problem jest taki, że jednostki nie da się zamienić metodą „plug&play” na trwalszy silnik z Avensisa – jedynym ratunkiem pozostaje remont (o ile jest czego…) lub żmudne poszukiwania używanego silnika (mała podaż ze względu na częste usterki).