Fiat Stilo

Stilo trafiło do sprzedaży w 2002 roku i miało zagrozić pozycji Golfa.

Początkowo wydawało się, że auto faktycznie ma na to spore szanse. Samochód zaprojektowano od podstaw i wyposażono w nowoczesne jednostki napędowe, również stylistyka nie budziła zastrzeżeń.

Niestety, model przetrwał w ofercie zaledwie sześć lat. Dlaczego Stilo nie podbiło serc europejskich klientów?

Powód był prosty - chodziło o pieniądze. W porównaniu do niemieckiej czy francuskiej konkurencji, podstawowe modele Stilo mogły się pochwalić rewelacyjnym poziomem wyposażenia. W momencie debiutu wszystkie egzemplarze wyposażone były m.in. w sześć poduszek powietrznych, systemy ABS i ESP a także klimatyzację i niezły system audio z odtwarzaczem CD. Niestety - dodatkowe pozycje z listy wyposażenia standardowego wywindowały cenę auta. Przez dłuższy czas w Polsce, za nowego Stilo zapłacić trzeba było więcej niż np za Toyotę Corollę, która zdecydowanie wolniej traciła na wartości. Taka polityka cenowa skutecznie odstraszała klientów.

Ostatecznie produkcję Stilo zakończono w 2006 roku, do 2008 przetrwało Stilo Multiwagon (kombi). Wcześniej, w 2004 roku samochód poddano liftingowi (zmieniły się m.in silniki).

Auto oferowane było z bogatą paletą jednostek napędowych. Oprócz podstawowej, o pojemności zaledwie 1,2 l. i mocy 80 KM wszystkie radzą sobie z autem dość dobrze. Do spokojnej, codziennej eksploatacji wystarczy montowany od 2004 roku silnik 1,4 l. rozwijający moc 95 KM. Dobrą dynamikę zapewnia znany z wcześniejszych modeli (Bravo/Brava/Marea/Siena) 1,6 litrowy motor o mocy 103 KM. Trzeba jednak wiedzieć, że fiatowskie silniki benzynowe lubią konsumować duże ilości oleju.

Dobrą opinią cieszą się dynamiczne, oszczędne i stosunkowo trwałe jednostki wysokoprężne z rodziny JTD i – nowsze – Multijet. W przypadku Diesli najważniejszą kwestią jest zweryfikowanie przebiegu konkretnego egzemplarza – naprawa układu wtryskowego czy turbosprężarki rzadko kiedy zamknie się w kwocie 2 tys. zł

Do typowych usterek zaliczyć można pękające sprężyny przednich kolumn McPhersona – fabryczne mają bardzo kiepską jakość (wada materiałowa do ok 2004 roku), wymiana jednej sztuki to koszt ok. 400 zł. Dość szybko poddają się też łączniki stabilizatorów (uwaga na niskie zawieszenie), w wielu egzemplarzach stukają przekładnie kierownicze.

Najwięcej problemów sprawia rozbudowany układ elektryczny. Komputer często informuje kierowcę o błędach (w większości przypadków uzdrawia się sam), przestaje działać centralny zamek, poluzowują się kostki napinaczy pasów bezpieczeństwa (błąd poduszek powietrznych). Układ elektryczny nie toleruje skoków napięcia (pojawiają się błędy), więc warto od czasu do czasu przeczyścić klemy lub skontrolować stan akumulatora. Ponadto zdarzają się też uszkodzenia czujnika obecności pasażera (również błąd airbag). W pechowych egzemplarzach notorycznie przepalają się żarówki świateł mijania, których wymiana - zwłaszcza w nocy - wymaga niemal nadludzkich umiejętności.

Kierowcy ceniący sobie spokój powinni też unikać produkowanego do 2005 roku silnika 1,6 16V (103 KM), w którym bardzo często dochodzi do uszkodzenia cewek zapłonowych (objawy to problemy z obrotami na biegu jałowym, „dziury” w mocy).

Stilo to propozycja dla kierowców, którzy cenią sobie dobre wyposażenie (również te z zakresu bezpieczeństwa) i nowoczesną konstrukcję. Relacja rocznika, poziomu wyposażenia i ceny, jest w tym przypadku bardzo dobra. Decydując się na ten samochód trzeba jednak pamiętać, że auto stosunkowo szybko traci na wartości, a instalacja elektryczna potrafi płatać różnego rodzaju figle. Z drugiej strony poważne usterki zdarzają się raczej rzadko, a większość tych sygnalizowanych przez komputer, ma przeważnie jedynie „chwilowy” charakter.