Opel GT ma już 50 lat

Model ten do dziś jest uznawany za kamień milowy w historii firmy. Rocznicowe obchody upamiętniające Opla GT rozpoczną się w maju na wystawie klasycznych samochodów „Bodensee-Klassik”. Fani będą mogli podziwiać Opla GT przez cały rok, przy okazji wielu dodatkowych wydarzeń.

Dla uściślenia — kariera Opla GT rozpoczęła się nie 50, ale 53 lata temu — od wielkiej prezentacji dwumiejscowego samochodu sportowego na Międzynarodowym Salonie Motoryzacyjnym IAA we Frankfurcie w 1965 roku. Samochód z opływowym nadwoziem, nisko opadającym przodem i chowanymi reflektorami, mocno wysklepionymi nadkolami oraz ostro zakończonym tyłem nie miał swojego odpowiednika w ofercie żadnego z europejskich producentów.

Zmysłowo zaokrąglona sylwetka sprawiła, że wkrótce zaczęto porównywać ją z kształtem butelki coca-coli. Początkowo firma Opel określała model „Experimental GT” – pierwszy samochód koncepcyjny niemieckiego producenta – jako wyczynowy model studyjny. Zaprojektował go Erhard Schnell wraz zespołem w nowo powstałym „Studio stylistycznym” w Rüsselsheim — pierwszym centrum projektowania europejskiego producenta samochodów.

Odwaga projektantów została nagrodzona na Międzynarodowym Salonie Motoryzacyjnym IAA we Frankfurcie, gdzie GT spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem mediów i publiczności. Nikt się nie spodziewał, że Opel mógłby zaprezentować tak radykalny samochód sportowy. W rezultacie sześć lat po powstaniu pierwszego szkicu i zaledwie trzy lata po tym, jak projekt dostał zielone światło, GT z prototypu stał się modelem seryjnym.

Pierwszy Opel GT opuścił taśmę montażową w 1968 roku jako wczesny przykład francusko-niemieckiej kooperacji. Do współpracy zaproszono sprawdzone przy poprzednich projektach francuskie firmy karoseryjne Chausson oraz Brissoneau & Lotz, które odpowiadały za tłoczenie blach, spawanie, lakierowanie i montaż wyposażenia wnętrza nowych GT. Następnie samochody trafiały do Niemiec, gdzie otrzymywały podwozie z zawieszeniem i zespół napędowy.

Nabywcy modelu GT mieli do wyboru dwa czterocylindrowe silniki — jednostkę 1.1 o mocy 60 KM zaadaptowaną z Kadetta oraz 90‑konną 1.9 z Rekorda. Od samego początku szczególną popularnością cieszył się GT 1900, który osiągał prędkość 185 km/h oraz przyspieszał od 0 do 100 km/h w 11,5 sekundy.

Napęd na koła tylne był przenoszony za pośrednictwem czterobiegowej przekładni manualnej. W Europie nabywcy prawie nigdy nie decydowali się na opcjonalny trzybiegowy automat, ale po drugiej stronie Atlantyku to właśnie ten typ przekładni cieszył się wyjątkowym powodzeniem.

Nadwozie seryjnego GT mocno różniło się od pierwowzoru. Przód powiększono, skracając jednocześnie przedni zwis. Muskularne wypukłości, pod którymi znajdował się układ dolotowy, umożliwiły obniżenie maski silnika, a prostokątne klapy reflektorów z Experimentala GT zastąpiono owalami.

Zdecydowane, ale eleganckie kontury przyczyniły się do obniżenia współczynnika oporu aerodynamicznego bez zbytniego zwiększania siły unoszącej, co gwarantowało wysoką stabilność przy dużej prędkości.

Podobnie jak nadwozie, również wnętrze GT — z kubełkowymi fotelami, trzyramienną kierownicą i okrągłymi tarczami wskaźników — tworzyło klimat, którym do dziś fascynują się fani modelu.

Projektanci GT, przemawiający przede wszystkim do emocji, nie zapomnieli jednak o bezpieczeństwie, które zapewniały takie rozwiązania, jak trzypunktowe pasy, zintegrowane wzmocnienia chroniące przed skutkami przewrócenia się pojazdu lub kolizji bocznej oraz bezpieczna konstrukcja kolumny kierownicy.

Opel GT nadawał się do sportu. Na przykład Conrero GT odnosiły liczne sukcesy w wyścigach długodystansowych na początku lat 70. W 1971 roku dr Georg von Opel, wnuk założyciela firmy, przebudował GT na samochód elektryczny, który rozwijał prędkość maksymalną około 189 km/h i ustanowił kilka rekordów świata.

W czerwcu 1972 roku firma Opel zbudowała GT z silnikiem wysokoprężnym, który ustanowił dwa rekordy świata i 18 międzynarodowych rekordów na torze testowym w Dudenhofen. W owych czasach rozwinięcie prędkości 197 km/h na odcinku 1000 metrów było sensacyjnym wynikiem jak na samochód z dieslem pod maską.

Na salonie we Frankfurcie w 1969 roku pokazano kabriolet o nazwie Aero GT z elektrycznie składanym tylnym oknem i zdejmowanym dachem. Niestety GT w tej wersji pozostał wyłącznie pojazdem studyjnym.

Za to seryjne GT wzbudzały emocje wśród klientów aż do zakończenia produkcji w 1973 roku. Dzięki osiągom, unikalnej stylistyce i atrakcyjnej cenie popularność GT przekroczyła wszelkie oczekiwania. W ciągu zaledwie pięciu lat wyprodukowano 103 463 egzemplarze.

W radykalnym sportowym Oplu zakochali się nie tylko Europejczycy, ale także klienci z Ameryki Północnej. Do dziś po obu stronach Atlantyku ma on swoich zagorzałych fanów.

Renomę Opel GT General Motors próbował wykorzystać w roku 2007, gdy wprowadził na rynek kolejny model o tej nazwie. Samochód produkowano w USA, stanowił bowiem europejskie wcielenie dostępnych w USA Pontiaca Solstice i Saturna Sky

Klienci nie dali się jednak nabrać i produkcję zakończono już po trzech latach. Sprzedaż zamknęła się liczbą 7519 egzemplarzy.