Chrysler Neon I 2.0 150 KM

Chrysler Neon I 2.0 150 KM

Chrysler Neon

Pierwsza generacja Neona produkowana była w latach 1994-1999. Zmodernizowana wersja (II generacja) pojawiła się w roku 2000, a jej produkcję zakończono w 2005. roku. Mimo że samochód nosi na masce znaczek Chryslera zdecydowanie bliżej mu do europejskich pojazdów klasy średniej, niż ogromnych amerykańskich krążowników. Wielkościowo to konkurent takich wozów jak: BMW serii 3, Mercedes C czy Volvo S40.

Zaletami Neona są głównie dobry poziom wyposażenia i obszerne wnętrze. Większość aut wyposażona jest w dwulitrowy, benzynowy silnik (132 lub 150 KM), który zapewnia dobrą dynamikę. Amatorzy sportowych osiągów powinni unikać egzemplarzy z automatyczna skrzynia biegów. Chociaż jej konstrukcja jest prosta i bardzo niezawodna - skrzynia dysponuje zaledwie trzema przełożeniami, co odbija się na osiągach i zużyciu paliwa. 

Zawieszenie zestrojono uwzględniając europejskie gusta. Samochód nie buja się na zakrętach, można nawet zaryzykować twierdzenie, że prowadzi się nadzwyczaj pewnie. Jest jednak dość nisko zawieszony, co sprawia, że nietrudno o uszkodzenie np. miski olejowej. 
Do typowych usterek zaliczyć można problemy z elektryką (nietypowe kable zapłonowe), zużycie łożysk przedniego zawieszenia (oryginalne są niestety dość drogie) czy problemy z uszczelkami (drzwi, jak np. w Subaru, pozbawione są ramek) - objawiające się przeważnie szumem przy stosunkowo niewielkich prędkościach. 

Problematyczne może okazać się zdobycie niektórych części (np. amortyzatory tylne). Z pomocą przychodzą jednak międzynarodowe serwisy internetowe. Silniki w pierwszej generacji mają fabryczną wadę uszczelki pod głowicą - pęka w okolicach czwartego cylindra. Na szczęście większość dostępnych w Polsce egzemplarzy ma już za sobą wymianę tego elementu na nowy, pozbawiony skaz. 

Chrysler Neon I

Neon był pierwszym samochodem koncernu Chrysler przy projektowaniu którego w istotny sposób uwzględniano gusta europejskich nabywców. Samochód produkowany był w dwóch wersjach nadwoziowych - jako czterodrzwiowy sedan lub coupe - przy czym ta ostatnia nie trafiała raczej do Europy. Pojazd sprzedawany był również pod markami Dodge i Plymouth.