Pół wieku Ascony i Manty

W firmie Opel rok 2020 został ogłoszony rokiem tych legendarnych samochodów, a ich fani mogą przyłączyć się do świętowania jubileuszu. Obchody rozpoczną się od otwarcia sezonu rajdowego i parady „Bodensee Klassik” (7‑9 maja). Na starcie pojawi się sześć egzemplarzy Ascony i Manty pierwszej generacji. Będzie to uwertura do głównego pokazu zaplanowanego na 28 czerwca, w trakcie którego na „Klassikertreffen” w Rüsselsheim zaprezentuje się około 100 Ascon i Mant A. Na przyjęciu urodzinowym spodziewanych jest około 30 000 gości, w tym liczne delegacje klubów miłośników marki Opel. Kolejnym ważnym wydarzeniem będzie zlot Mant organizowany w dniach 25–27 września przez kolekcjonera i znawcę tych samochodów, Manfreda Henninga. Trudno wyobrazić sobie lepsze miejsce na tę imprezę niż Timmendorfer Strand nad Bałtykiem, gdzie Manta została po raz pierwszy zaprezentowana prasie dokładnie 50 lat temu.

Opel rozpoczął 1970 rok od ofensywy modelowej

Opel Ascona był prekursorem zapewniających przyjemność z jazdy sportowych limuzyn z krótkimi zwisami i doskonałymi właściwościami jezdnymi. Ascona przyciągała wzrok różnorodnością nadwozi — była dostępna jako sportowe auto dwudrzwiowe, czterodrzwiowa limuzyna oraz pierwsze luksusowe kombi zachęcające do rekreacji w plenerze. Ukoronowaniem sukcesu tej rodziny modeli była Manta. Smukłe coupé dzieliło rozwiązania techniczne z Asconą, dzięki czemu samochód był dostępny dla szerokiej rzeszy klientów. Manta była już drugim samochodem marzeń, które niemiecka marka wprowadziła na rynek. Zaledwie dwa lata wcześniej, bo w 1968 roku, zadebiutował Opel GT.

Podobnie jak GT, również Ascona i Manta trafiły za Atlantyk i były z powodzeniem sprzedawane w USA. Taka międzynarodowa kariera udała się tylko kilku modelom Opla. Dziś są to samochody poszukiwane przez kolekcjonerów, które znacznie zyskały na wartości w porównaniu z cenami obowiązującymi, gdy klienci kupowali je jako nowe.

Nowe modele średniej wielkości, które zadebiutowały w 1970 roku, nosiły nazwy Ascona i Manta. Ascona, jako dwu- i czterodrzwiowa limuzyna, była pozycjonowana między Kadettem a Rekordem. Ascona wyznaczała też nowy trend: wersja Caravan była pierwszym kompaktowym luksusowym kombi, mocno wyprzedzającym swoje czasy. Oferując siostrzaną sportową Mantę, Opel wszedł na rozwijający się wówczas rynek rodzinnych sportowych coupé. Podwozia, zawieszenia i zespoły napędowe obu modeli były identyczne, podobnie jak czterocylindrowe silniki rozwijające moc od 60 do 105 KM.

Ascona zwyciężała zarówno na szutrze, jak i na asfalcie. Walter Röhrl z pilotem Jochenem Bergerem wygrali w 1974 roku Rajdowe Mistrzostwa Europy, a w 1975 roku, na Rajdzie Akropolu, odnieśli pierwsze zwycięstwo dla Opla w Rajdowych Mistrzostwach Świata. W 1982 roku Röhrl i Christian Geistdörfer sięgnęli po tytuł w Rajdowych Mistrzostwach Świata, w których ścigali się samochodem Ascona 400. Do marca 1975 roku wyprodukowano 691 438 egzemplarzy Ascony A. W tym samym okresie powstały też 498 553 egzemplarze Manty A.

Manta debiutuje w Timmendorfer Strand

Sportowa Manta zadebiutowała we wrześniu 1970 roku. Emblemat manty był inspirowany zdjęciami wykonanymi przez badacza mórz Jacques’a Cousteau. W nawiązaniu do morskiego motywu prezentacja samochodu odbyła się w nadbałtyckiej miejscowości Timmendorfer Strand. Manta oznaczała dla Opla wkroczenie na nowe terytorium. „Zamiast wprowadzać nowość, która czyniłaby dotychczasowy model przestarzałym, prezentujemy dziś samochód, który uzupełnia naszą ofertę i odpowiada na nowe potrzeby rynku” — napisano w ówczesnym komunikacie prasowym.

Manta była nowa, elegancka, sportowa i pojawiła się w idealnej chwili. Atrakcyjne czteromiejscowe coupé były bardzo popularne. Ceniono także indywidualizm, więc kształty i kontury Manty sprawiały, że idealnie trafiała ona w gusta rynku. W pierwszym pełnym roku sprzedaży klienci kupili 56 200 tych samochodów. Łącznie wyprodukowano 498 553 egzemplarze. Platforma, zawieszenie i silniki były zunifikowane z Asconą. Nowością w gamie zespołów napędowych był silnik 1.6 o mocy 68 KM lub nawet 80 KM w wersji S. Najmocniejszym silnikiem oferowanym w Mancie była czterocylindrowa jednostka 1.9 S o mocy 90 KM zastosowana również w Oplu Rekordzie.

Gamę wersji Manty otwierał wprowadzony w 1972 roku model z 60‑konnym silnikiem 1.2, do którego jeszcze w listopadzie tego samego roku dołączyła luksusowo wyposażona Manta Berlinetta. Standardowe wyposażenie obejmowało sportową kierownicę, podgrzewaną tylną szybę, reflektory halogenowe, elektryczne spryskiwacze szyby czołowej i winylowe poszycie dachu. W ciągu pięciu lat produkcji oferowano liczne wersje specjalne — „Holiday”, „Plus”, „Swinger” i „Summer Bazar” — łączące bogate wyposażenie z umiarkowanymi cenami. W 1974 roku wprowadzono Mantę GT/E ze 105‑konnym silnikiem 1.9 i wtryskiem paliwa Bosch L Jetronic. W modelu tym kontynuowano trend zastępowania chromu matowymi elementami wykończenia. Ostatnia edycja specjalna pojawiła się w 1975 roku, na krótko przed debiutem Manty B. Oparta na GT/E Manta „Black Magic” wyróżniała się czarnym lakierem i pomarańczowymi pasami na bokach.

Premiera Ascony na Salonie Motoryzacyjnym w Turynie w 1970 roku

Pod względem wyposażenia i silników, a także wymiarów Ascona (określana jako „klasa średnia w ekonomicznej perfekcji”) plasowała się między Kadettem B a Rekordem C, zastępując luksusową „Olympię”, czyli luksusową wersję Kadetta. Ascona była początkowo oferowana jako dwu- i czterodrzwiowa limuzyna z wyposażeniem podstawowym lub luksusowym. W niezależnym przednim zawieszeniu zastosowano sprężyny śrubowe i amortyzatory teleskopowe, natomiast sztywnej tylnej osi towarzyszyły dwa wahacze wzdłużne i drążek Panharda. Napęd zapewniał czterocylindrowy silnik 1.6, rozwijający standardowo 68 KM lub 80 KM w wersji S o podwyższonym stopniu sprężania. Podobnie jak większe czterocylindrowe silniki w Rekordzie jednostka montowana w Asconie miała wałek rozrządu w głowicy. W marcu 1972 roku wprowadzono umiarkowanie wycenioną wersję bazową z 60‑konnym silnikiem 1.2 OHV.

Podziwianą nowinką w ofercie była Ascona Voyage. W przeciwieństwie do klasycznego kombi ta odmiana Ascony miała dwoje drzwi bocznych i została zaprojektowana jako pojazd rekreacyjny z miejscem na ponton i rower. Był to zatem model kierowany do młodych rodzin i prekursor popularnych dziś luksusowych kombi. Początkowo Voyage oferowano wyłącznie w wersji L, ale w 1974 roku wprowadzono też mniej luksusową wersję Caravan. Wiosną 1971 roku ofertę poszerzono o Asconę 1.9 S i Asconę SR. Druga z wymienionych wersji mogła być napędzana silnikiem 1.6 o mocy 80 KM lub 90‑konną jednostką 1.9. Opcją była produkowana przez Opla trzybiegowa przekładnia automatyczna, zaoferowana po raz pierwszy z mocniejszymi silnikami. Wyposażenie SR — nowość w segmencie kombi — było dostępne również w trzydrzwiowej Asconie Voyage.

Wersja SR miała wszystkie cechy niezbędne zwycięzcy. W 1974 roku Walter Röhrl i Jochen Berger wystartowali dwudrzwiową limuzyną w Rajdowych Mistrzostwach Europy. Asconą zgłoszoną przez Opel Euro Händler Team Röhrl i Berger wygrali sześć z ośmiu rund, uzyskując wciąż niedościgniony maksymalny wynik 120 punktów. W 1975 roku, tuż przed zastąpieniem Ascony A generacją B, Röhrl i Berger wygrali Rajd Akropolu, odnoszący tym samym pierwsze dla Opla zwycięstwo w Rajdowych Mistrzostwach Świata.