Mitsubishi Colt 1.0 Instyle – miejski bestseller zaczerpnięty od Renault

Jeśli komuś widoczne zdjęcie i tytuł artykułu na pierwszy rzut oka nie łączą się w jedną całość, to uspokajam – nic w tym dziwnego. Nowe Mitsubishi Colt to w gruncie rzeczy Renault Clio z innymi emblematami, kosmetycznymi zmianami wizualnymi i nieco odmienną ofertą cenową oraz obsługą gwarancyjną. Samochód powstał jako efekt sojuszu, jaki Mitsubishi nawiązało z Renault, a także z Nissanem, który w takiej formie ukształtował się w 2017 roku. Nowy Colt zadebiutował w 2023 roku, tuż po tym, jak lifting przeszło bliźniacze Renault Clio, które z kolei na rynku obecne jest od 2019 roku. Mitsubishi konsekwentnie buduje własną tożsamość Colta, a my sprawdziliśmy, czy to auto rzeczywiście może być traktowane jako produkt Mitsubishi.

1. Nadwozie, wymiary
2. Wnętrze, wyposażenie, praktyczność
3. Dane techniczne, osiągi
4. Wrażenia z jazdy
5. Zużycie paliwa
6. Podsumowanie i nasza opinia

Nadwozie, wymiary

Pod względem designu, Mitsubishi Colt to praktycznie kopia Renault Clio. Jedyną znaczącą różnicą jest odrobinę przemodelowany „grill”. I tu, podobnie jak w modelu ASX, szkoda, że Mitsubishi nie wprowadziło jakiejś chociaż pozornej odrębności stylistycznej. Abstrahując od tego, to ładne auto – elegancka sylwetka oraz zgrabne proporcje nie wyróżniają się przesadnie z tłumu, ale taka klasyka zawsze pozostaje w modzie. Dobrze prezentują się światła do jazdy dziennej LED – ukośnie poprowadzone i podzielone za segmenty. Poza tym tylne drzwi nie posiadają klasycznych klamek, bo te umieszczono za szybami przy słupkach C. Efektownie prezentują się także 17-calowe felgi z ciekawym wzorem, jednak w mieście nie jest to praktyczny wybór – wystający rant obręczy łatwo zarysować przy podjeździe pod krawężnik. Do wyboru mamy 5 kolorów nadwozia – czarny, szary, niebieski, czerwony i biały. Z tej palety tylko biały lakier nie jest metalizowany. Zabrakło mi ciekawszych kolorów w ofercie, w tym opcji malowań dwukolorowych – przynajmniej takim wyróżnikiem Mitsubishi mogłoby się chwalić.

Gabaryty plasują Mitsubishi Colta w segmencie B, wśród takich aut jak Volkswagen Polo, Toyota Yaris, Peugeot 208 czy Hyundai i20. Colt mierzy dokładnie 4047 mm na długość, 1728 mm na szerokość oraz 1439 mm na wysokość. Jego rozstaw osi to 2583 mm, a masa własna pojazdu wynosi około 1100 kg.

Wnętrze, wyposażenie, praktyczność

We wnętrzu Mitsubishi Colta też nie ma właściwie żadnych zmian względem Renault Clio – poza znaczkiem na kierownicy rzecz jasna. Kokpit przemawia do mnie przede wszystkim ergonomią i łatwością obsługi – obojętnie z jakiego auta się przesiadasz, tutaj momentalnie załapiesz obsługę wszystkich instrumentów. W centralnym punkcie deski rozdzielczej umieszczono 10-calowy ekran dotykowy, który zarządza multimediami i ustawieniami pojazdu. System operacyjny jest przejrzysty i intuicyjnie podzielony na czytelne kafelki. Główny ekran możemy konfigurować i dzielić go na mniejsze części, a wszystko działa płynnie i całość jest po prostu przyjazna użytkownikowi. Działa także bezprzewodowa łączność z Android Auto oraz Apple CarPlay. Obecność sporego ekranu na szczęście nie spowodowała odejścia od osobnego panelu klimatyzacji – mamy tutaj fizyczne przyciski i pokrętła.

Drugi wyświetlacz to wirtualny zestaw wskaźników, który zmienia szatę graficzną wraz ze zmianą trybu jazdy. W tym przypadku możliwości konfiguracji nie są przesadnie rozbudowane, ale możemy wyświetlić wskazania komputera pokładowego czy mapę nawigacji. W zakresie multimediów warto wspomnieć jeszcze o głośnikach, które dostarczyła marka BOSE – grają one klarownie i cieszą uszy głębokimi niskimi tonami. Do obsługi dźwięku służy osobna dźwignia, którą umieszczono za kierowcą – znane z Renault rozwiązanie, wymaga przyzwyczajenia, ale z czasem okazuje się bardzo wygodne.

Ogólna jakość wykonania wnętrza jest powyżej średniej w tym segmencie. Dobrane materiały sprawiają wrażenie dobrych jakościowo, montaż jest solidny i precyzyjny, a jedyne większe zastrzeżenia mam do twardych podłokietników w drzwiach. W kabinie dominuje ciemna tonacja kolorów – nawet podsufitka jest ciemnoszara. Jedynym istotnym urozmaiceniem w tym zakresie jest zagięta listwa świetlna od oświetlenia nastrojowego, znajdująca się na tunelu środkowym, której kolory można zmieniać.

Przednie fotele regulowane są manualnie i niestety bez ustawień podparcia odcinka lędźwiowego. Mimo to siedzi się zaskakująco wygodnie i z solidnym podparciem bocznym. Choć to niewielkie auto, to w pierwszym rzędzie bez trudu usiądą wysokie osoby i nie zabraknie im przestrzeni na głowę. Pomiędzy fotelami znajdziemy podłokietnik – regulowany w poziomie, który mieści w sobie głęboki schowek.

W drugim rzędzie nie ma problemu z miejscem na nogi, a ponadto tylna część przednich foteli pokryta została miękkim tworzywem, więc nie ma tu mowy o niewygodnym przygniataniu kolan. O ile pasażerowie z tyłu nie będą mierzyć więcej niż jakieś 185 cm wzrostu, to nie grozi im zahaczanie głowami o sufit – w tym segmencie to godny pochwały wynik. Bagażnik jest ustawny, posiada podwójną podłogę i mieści 391 litrów. W pakowaniu przeszkadza tylko wysoki próg załadunku. Plus przyznaję natomiast za to, że oparcia tylnej kanapy składają się niemal na płasko.

Dane techniczne, osiągi

Auto, które otrzymaliśmy na test, wyposażone zostało w środkowy, pod względem mocy, wariant napędowy. Jest to 3-cylindrowy turbodoładowany silnik benzynowy 1.0, generujący 91 KM mocy (przy 5000 obr./min) oraz 160 Nm momentu obrotowego (w zakresie 2000-3750 obr./min). W tym zestawie otrzymujemy 6-biegową skrzynię manualną – automat zarezerwowany jest wyłącznie dla odmiany hybrydowej. Osiągi na papierze wyglądają dość przeciętnie – przyspieszenie 0-100 km/h trwa 12,2 sekundy, a prędkość maksymalna wynosi 180 km/h.

Wrażenia z jazdy

Podczas jazdy uwagę zwraca przede wszystkim niewielka masa – dzięki temu samochód przy niskich prędkościach porusza się nad wyraz zwinnie i aż z niedowierzaniem sprawdzałem, czy silnik na pewno generuje raptem 91 KM mocy. W warunkach miejskich werwy nie brakuje i napęd nie ociąga się, gdy zmusimy go do intensywniejszej pracy. Tu swój udział ma również skrzynia biegów – co prawda lewarek ma długie skoki, ale przekładnia działa płynnie, sprzęgło jest łatwe do wyczucia, a do tego układ napędowy wspomaga nas przy ruszaniu z miejsca, także pod górkę, w efekcie czego ryzyko zgaśnięcia silnika jest zminimalizowane.

Przy wyższych prędkościach brakuje już koni pod maską i wtedy też zaczyna doskwierać odczuwalna „turbodziura”. Natomiast po uzyskaniu żądanej prędkości auto zachowuje się bardzo dojrzale – pewnie utrzymuje zadany kierunek ruchu i pozostaje niewrażliwe na boczne podmuchy wiatru czy też większe poprzeczne nierówności nawierzchni. Przejechałem paręset kilometrów po autostradzie i ani razu nie straciłem poczucia pewności prowadzenia. Nawet na ostrych zakrętach Mitsubishi Colt nie wykazuje tendencji ani do groźnej podsterowności, ani do niebezpiecznych przechyłów nadwozia.

Charakterystykę samochodu możemy zmieniać poprzez wybór trybów jazdy – do wyboru mamy trzy zaprogramowane tryby, ale możemy również zaprogramować swój własny. Różnice pomiędzy różnymi ustawieniami nie są jednak znaczące, a najbardziej odczuwalna różnica sprowadza się do działania układu kierowniczego, który pracuje wyraźnie bardziej bezpośrednio w sportowych nastawach. Zawieszenie nieźle radzi sobie z pojedynczymi wymuszeniami, ale przy większej ich liczbie amortyzatory miewają problemy z ustabilizowaniem nadwozia. W tej sytuacji na pewno nie pomagają niskoprofilowe opony.

Mitsubishi Colt na pokładzie zawiera bogaty zestaw asystentów wspomagających kierowcę, w tym między innymi adaptacyjny tempomat, asystent utrzymania na pasie ruchu, system monitorowania martwego pola, układ awaryjnego hamowania, system półautonomicznego parkowania czy zestaw kamer 360 stopni. Colta pochwalę też za to, że w jego wnętrzu jest cicho – po pierwsze wyciszenie kabiny jest całkiem skuteczne, a po drugie silnik nie męczy warczeniem, które jest częstą przypadłością 3-cylindrowych jednostek.

Zużycie paliwa

Zastosowany tu napęd pozytywnie wypada pod kątem zużycia paliwa. W mieście spalanie oscyluje w granicach 6-7 l/100 km. Przy spokojnej jeździe po drogach krajowych można spokojnie uzyskać wyniki poniżej 5 l/100 km. Na ekspresówce i autostradzie apetyt na benzynę zauważalnie rośnie i wynosi kolejno jakieś 8,5 oraz 7,5 l/100 km. Bak mieści 42 litry benzyny, co w cyklu mieszanym przekłada się na ponad 600 km zasięgu na jednym tankowaniu.

Podsumowanie i nasza opinia

Przyznam, że nie potrafię patrzeć na Colta jak na pełnoprawny model Mitsubishi – to w końcu wierna kopia Renault Clio. Czy to źle? Nie do końca, bo to po prostu udany i dopracowany samochód. Świetnie sprawdzi się przede wszystkim w mieście, ale poradzi sobie w dłuższej trasie, przekonuje do siebie bogatym wyposażeniem, przyjemną dla oka stylistyką, bardziej niż wystarczającą dynamiką i rozsądnym zużyciem paliwa.

Mitsubishi Colt różni się od Renault Clio inaczej skonstruowaną ofertą cenową i dobranymi wersjami wyposażenia. Colt z testowanym napędem kosztuje przynajmniej 86 790 złotych, a w przedstawionej bogatej wersji wyposażenia Instyle cena bazowa wzrasta do 108 290 złotych. Mitsubishi ma jeszcze asa w rękawie w postaci 5-letniej gwarancji, podczas gdy Renault standardowo oferuje 2-letnią gwarancję. Ale nawet odchodząc od tak skrupulatnych porównań, to wybór Mitsubishi często może być podyktowany po prostu przywiązaniem do marki, podobnie jak w przypadku modelu ASX. I jestem gotów się założyć, że to właśnie widoczne logo najczęściej decyduje o takich wyborach.

Tekst i zdjęcia: Michał Borowski