Test: Skoda Octavia RS – ile sportu, a ile zwyczajnej praktyczności?

Skoda Octavia na dobre zadomowiła się na światowym rynku i jest na nim obecna już od ponad 28 lat. To samochód, który od początku doceniany był przede wszystkim za uniwersalną praktyczność, którą oferował w przystępnej cenie. Zawsze był to również model poprawny do bólu, przez co dla niektórych mógł wydawać się nieco nudny. W odpowiedzi na to Skoda wyszła z nietypową propozycją i wprowadziła Octavię RS, czyli usportowioną wersję modelu, który wcześniej ze sportem w żadnym stopniu nie był utożsamiany. Ten pomysł trafił w potrzeby klientów i tak oto w salonach obecna jest czwarta odsłona Skody Octavii RS, a my wzięliśmy ją na test, by przekonać się, ile jest w niej sportu, a ile zwyczajnej praktyczności.

1. Nadwozie – znaczące detale
2. Wnętrze – sportowo i praktycznie
3. Dane techniczne, osiągi
4. Wrażenia z jazdy
5. Zużycie paliwa
6. Podsumowanie i nasza opinia

Nadwozie – znaczące detale

Jest w tym pewna sztuka, by z minimalistycznie zaprojektowanego auta wykrzesać sportowy charakter, bez dokonywania przy tym kompleksowych modernizacji. W Skodzie się to udało i Octavia RS dość wyraźnie odróżnia się od swojej „zwyczajnej” siostry, zwłaszcza gdy postawimy oba auta tuż obok siebie. Drobny spoiler, przemodelowany zderzaki i progi, czarne wstawki wystarczają, by stworzyć całkiem rasowy wizerunek, który w testowanym egzemplarzu dodatkowo podbity został ciekawym niebieskim kolorem nadwozia. Zresztą w ofercie dostępnych jest jeszcze kilka oryginalnych lakierów i pod tym względem czeska marka odważnie zrywa z łatką nudnej marki, którą niektórzy niesłusznie jej przyklejają.

Skoda Octavia RS występuje w dwóch wariantach nadwozia – liftback oraz kombi. My testowaliśmy liftbacka, który tym różni się od klasycznego sedana, że tutaj tylna szyba otwiera się razem z klapą bagażnika. Octavia RS jest przedstawicielem segmentu C i mierzy 4702 mm długości (przy rozstawie osi 2677 mm), 1829 mm szerokości oraz 1459 mm wysokości. Rozstaw kół przednich to 1546 mm, a tylne rozstawione są o 4 mm szerzej. Masa własna pojazdu z kierowcą waha się od 1528 do 1619 kg, w zależności od wyposażenia.

Wnętrze – sportowo i praktycznie

Kabina Skody Octavii RS podkreśla usportowioną duszę samochodu. Od razu po zajrzeniu do wnętrza w oczy rzucają się fotele – ze zintegrowanym zagłówkiem, wzorowane na fotelach kubełkowych. Wyśmienicie przytrzymują ciało na zakrętach, zapewniając mocne podparcie zarówno na siedzisku, jak i na oparciu. Do tego są na tyle „mięsiste”, że nie męczą nawet w długich trasach, a gdyby ktoś poczuł się jednak zmęczony, to może liczyć na masaż. Regulacja jest w pełni elektryczna i odbywa się w bardzo szerokim zakresie – da się usiąść naprawdę nisko, będąc zabudowanym kokpicie, co sprawia, że w Octavii RS można poczuć się jak w aucie typowo sportowym. Te fotele to natomiast opcja i to wymagająca słonej dopłaty – 11 850 zł.

Ze „sportowych” akcentów warto wymienić jeszcze kierownicę, która została pokryta perforowaną skórą i świetnie leży w dłoniach. Za kierownicą znajdują się manetki do zmiany biegów, choć te mogłyby być nieco większe i lepiej wyeksponowane. Reszta to już przede wszystkim kosmetyka – zamszowe elementy tapicerki, czerwone przeszycia czy wstawki imitujące włókno węglowe. Całość projektu kabiny oceniam pozytywnie – zauważalnie odróżnia odmianę RS od „normalnych” wersji, a jednocześnie wszystko utrzymane zostało w dobrym guście, bez przesadzonych pomysłów.

Kabina Octavii w wersji RS w żadnym razie nie straciła na praktyczności, która stanowi jedną z podstawowych zalet tego modelu. Z przodu jest przestronnie, znajdziemy tu też pojemne schowki, uchwyty na napoje i regulowany w dwóch płaszczyznach centralny podłokietnik. Drugi rząd oferuje mnóstwo miejsca na nogi i wystarczającą przestrzeń nad głową – na brak wygody będą co najwyżej narzekać osoby mierzące więcej niż 190 cm. Tylna kanapa jest szeroka, ma odpowiednio długie siedzisko, by zapewnić pełne podparcie ud i naturalną pozycję siedzenia. Jest także rozkładany podłokietnik z uchwytami na napoje oraz podgrzewanie skrajnych siedzisk. Bagażnik mieści 600 litrów w bazowym ustawieniu, a dzięki temu, że tylna szyba otwiera się razem z klapą, to łatwo zapakujemy nawet dużych rozmiarów bagaże.

W środkowej części deski rozdzielczej znajduje się 10-calowy ekran dotykowy, pełniący funkcję pokładowego centrum dowodzenia. I to dosłownie, bo steruje praktycznie wszystkim – multimediami, ustawieniami pojazdu czy klimatyzacją. Na szczęście działa płynnie i bardzo szybko, chociaż i tak wolę, gdy funkcje urządzeń pokładowych są nieco bardziej zdecentralizowane. Jest jeszcze drugi ekran – wirtualny zestaw wskaźników. Ma świetną jakość wyświetlanego obrazu, kilka motywów do wyboru i spore możliwości w zakresie indywidualnej konfiguracji.

Dane techniczne, osiągi

Skoda Octavia RS Liftback napędzana jest 2-litrowym doładowanym silnikiem benzynowym – to popularna w koncernie VW jednostka z oznaczeniem TSI, występująca w różnych wariantach mocy, a tutaj generuje 245 KM oraz 370 Nm. Motor współpracuje z 7-biegową dwusprzęgłową skrzynią automatyczną DSG, która przekazuje napęd na przednie koła. Deklarowane osiągi nastrajają pozytywnie – przyspieszenie 0-100 km/h w czasie 6,6 sekundy oraz prędkość maksymalna na poziomie 250 km/h to wartości godne oznaczenia RS.

Wrażenia z jazdy

Nie ukrywam, że pierwsze przejechane kilometry za sterami Skody Octavii RS trochę mnie rozczarowały. Cała otoczka wizerunkowa tego samochodu obiecuje wiele, a jednak auto zdawało się tego „nie dowozić”. Tu jednak warto wspomnieć o trybach jazdy, które mają realny wpływ na charakterystykę napędu, a to wcale nie jest takie oczywiste. Samochód zawsze uruchamia się w domyślnym trybie Normal, w którym skrzynia dba przede wszystkim o płynność i nie spieszy się z redukcjami. Podobnie zachowuje się silnik, dość leniwie odbierając sygnały wydawane pedałem przyspieszenia. Do tego układ kierowniczy jest zupełnie nieangażujący i wspomagany tak silnie, że kierownicą da się sterować jednym palcem. Ten tryb jazdy powinien nazywać się Comfort, bo właśnie tak jednym słowem określiłbym pierwszy kontakt z Octavią RS.

Wystarczy jednak, że włączymy tryb sportowy, a przekonamy się, że oznaczenie RS bynajmniej nie znalazło się tu dla ozdoby. Jednostka napędowa wtedy budzi się do życia i znacznie żwawiej reaguje na zamiary zwiększenia prędkości – jak gdyby nagle przybyło dobrych kilkadziesiąt koni. Skrzynia utrzymuje wysokie obroty, choć zdarzają jej się lekkie opóźnienia przed dokonaniem redukcji. Lekarstwem na to jest tryb manualny, który potrafi dostarczyć frajdę i pozwala przeciągać biegi, bez zbędnej ingerencji automatu. Kierownica także pracuje wyraźnie inaczej, stawiając mocniejszy opór, zwiększający poczucie pewności prowadzenia.

Z jednej strony, mimo wszystko, wciąż odczuwam pewien niedosyt dotyczący dostępnej mocy. W końcu Cupra z tego silnika jest w stanie wycisnąć 310 KM. Z drugiej strony z przednim napędem w przypadku Octavii RS i tak bardzo często balansujemy na granicy przyczepności przy dynamicznym starcie – koła potrafią zerwać trakcję nawet na suchym asfalcie, a co dopiero, gdy jest on pokryty wodą czy co gorsza śniegiem. Początkowe nabieranie prędkości odbywa się bardzo sprawnie, o ile poprawnie wyczujemy zdolność kół do przeniesienia mocy. Kontrola trakcji szybko reaguje na wszelkie oznaki poślizgu i wtedy hamuje nasze sportowe zapędy, ale zawsze można ją wyłączyć (a właściwie mocno uśpić). Moment obrotowy wynoszący 370 Nm w zupełności wystarcza, by zapewnić zadowalającą elastyczność przy wyższych prędkościach, zwłaszcza że w pełni dostępny jest już od 1600 obrotów silnika na minutę.

Jedna rzecz natomiast nie przypadła mi do gustu w trybie sportowym i jest to sztucznie emitowany z głośników dźwięk silnika. Nie brzmi on naturalnie i po chwili zaczyna zwyczajnie męczyć. Można to obejść, konfigurując swój własny tryb jazdy – ustawiamy wszystkie parametry na „Sport”, z wyjątkiem właśnie dźwięku silnika. Nasze preferencje w trybie indywidualnym zostaną zapisane, tylko szkoda, że nie da się zapamiętać domyślnie włączanego trybu jazdy wraz z uruchamianiem pojazdu.

Przedni napęd zaskakuje pod względem właściwości jezdnych – nie doświadczymy tu przesadnej podsterowności i auto zwinnie pokonuje ostre zakręty nawet z wciśniętym gazem. Udanie zestrojono też zawieszenie, które łagodnie wytłumia większość pokonywanych nierówności, a jednocześnie utrzymuje bezpieczną stabilność nadwozia. Hamulce nie należą do wyczynowych, choć trudno zarzucić im brak skuteczności przy dynamicznej jeździe, a przy tym są wygodne w obsłudze w trakcie codziennego użytkowania. Pochwalę też wyciszenie kabiny – do środka przedostaje się naprawdę niewiele uciążliwych hałasów.

Zużycie paliwa

Mierząc spalanie przeżyłem niemałe zaskoczenie – Skoda Octavia RS przy spokojnej jeździe poza miastem (prędkości 70-90 km/h) zadowala się nie więcej niż 5,5 l benzyny na każde przejechane 100 km. Na autostradzie będzie to wciąż oszczędne 6,5-7 l/100 km. Tylko w tłocznym mieście apetyt na paliwo mógłby być mniejszy, bo tam trzeba liczyć się ze spalaniem na poziomie 8,5-10,5 l/100 km. Mowa tu oczywiście o w miarę spokojnej jeździe, bo próby dynamiczne podnoszą zużycie paliwa do okolic 15 l/100 km. Do spokojnej jazdy zachęca również bak, który mieści 50 litrów benzyny i przy ostrym traktowaniu pedału przyspieszenia, można go wyczerpać po przejechaniu raptem 300 km.

Podsumowanie i nasza opinia

Skoda Octavia RS to samochód niewymagający, który łatwo da się polubić. Bardziej stawia na komfort i praktyczność niż na sportowe emocje, choć te drugie także potrafi dostarczyć. Spodziewałem się samochodu bardziej bezkompromisowego i rasowego, ale to nie ten adres. W zamian otrzymujemy jednak wszystkie zalety „zwykłej” Octavii, obudowane w zdecydowanie atrakcyjniejszym nadwoziu i z osiągami, które i tak znacznie wykraczają poza określenie „wystarczające”. Patrząc na dzisiejsze ceny, Octavia RS nie jest też aż tak droga – wersja przedstawiona w teście startuje od 164 350 zł, a po niemal pełnym doposażeniu cena testowanego egzemplarza osiągnęła wartość 190 400 zł.

Tekst i zdjęcia: Michał Borowski