Volkswagen New Beetle 1.6 100 KM

Volkswagen New Beetle 1.6 100 KM

Pomysł na New Beetle'a wydawał się dobry. Samochód miał grać na emocjach, łącząc nostalgiczny, nawiązujący do klasycznego Garbusa design z nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi.

New Beetle trafił do produkcji w 1998 roku i chociaż nie okazał się takim sukcesem jakiego oczekiwali jego twórcy, to przetrwał w produkcji aż do 2010 roku. W ciągu tych 12 lat samochód poddano tylko jednemu liftingowi (w 2006 roku). W 2011 roku na rynek trafiła kolejna generacja, która otrzymała nazwę Beetle.

New Beetle powstał w oparciu o płytę podłogową Golfa IV generacji. Samochód dostępny był w dwóch wersjach nadwoziowych: jako dwudrzwiowe coupe oraz kabriolet.

Z niewiadomych przyczyn New Beetle był wyraźnie droższy od Golfa, jednocześnie jego walory praktyczne były znacznie mniejsze: bagażnik ma pojemność zaledwie 209 litrów, tylna kanapa nie jest dzielona, a dostęp na nią jest ograniczony jedną parą drzwi. W praktyce auto nadaje się dla bezdzietnych par, chętnie użytkują je również kobiety, ceniące niebanalną stylizacje.

New Beelte dzielił rozwiązania techniczne z Golfem IV, z modelu tego pochodzi również bardzo szeroka i bardzo dobrze znana gama jednostek napędowych. Wybór jest naprawdę szeroki, wśród silników benzynowych można wybierać pomiędzy ośmiozaworowymi silnikami 1.6 i 2.0, które nadają się do przeróbki na gaz, wolnossącym i słabym silnikiem 1.4 16V, a nawet doładowaną, 20-zaworową jednostką 1.8 T. Sporadycznie trafiają się przywożone z USA samochody z silnikami pięciocylindrowymi o pojemnościach 2.3 i 2.5.

Gama diesli to tak naprawdę jeden silnik 1.9 TDI, dostępny w trzech wersjach: z pompą wtryskową (tylko do liftingu) o mocy 90 KM oraz z pompowtryskiwaczami (101 i 105 KM).

Obecnie najlepszym wyborem będą właśnie silniki wysokoprężne, które zna każdy mechanik w Polsce i do których części są powszechnie dostępne, lub wspomniane wcześniej benzynowe jednostki ośmiozaworowe, które są proste konstrukcyjnie i łatwo można je przerobić na gaz.

Lepiej unikać natomiast samochodów importowych z USA, które mają paliwożerne i nietypowe silniki, w dodatku często połączone z awaryjną (naprawa często już po 100 tys. km), automatyczną skrzynią biegów.

Wyposażenie New Beetle'a jest przyzwoite. Prawie wszystkie samochody mają manualną klimatyzację, wszystkie - montowane standardowo 6 poduszek powietrznych czy układ stabilizacji jazdy ESP.

Samochody generalnie cieszą się opinią niezawodnych, chociaż figle potrafi czasami płatać elektronika (czujniki świateł stopu, czujniki ABS). Wielu właścicieli skarży się również na awaryjne klapki wlewu paliwa - hydrauliczny siłownik odpowiadający za ich zamykanie często odmawia posłuszeństwa.

Użytkownicy narzekają również na usterki elektrycznie podnoszonych szyb, centralnych zamków czy mechanizmów wycieraczek. Często zdarzają się problemy z elektrycznie otwieranym zamkiem bagażnika, który po otwarciu od razu się zamyka. Wielki problem jest również z... wymianą żarówki. By wykonać tę w gruncie rzeczy prostą czynność najwygodniej jest... zdjąć zderzak. Takie są również uroki nietypowej stylizacji.

Natomiast niewątpliwie dużym atutem New Beetl'a jest wspólna z Golfem platforma, dzięki czemu ceny takich części, jak łączniki stabilizatorów, sworznie wahaczy czy tulei są bardzo przystępne. Również ceny robocizny nie są wygórowane - volkswagenowską technikę znają wszyscy polscy mechanicy.

Przy zakupie warto zwrócić uwagę na to czy na karoserii nie ma oznak korozji. New Beetle miał ocynkowane nadwozie, więc jej występowanie świadczy o powypadkowej historii danego egzemplarza.

Oferta pojazdów na rynku wtórnym nie jest zbyt bogata. Niemal wszystkie samochody pochodzą z prywatnego importu i często mają za sobą poważne naprawy blacharskie. Podstawowym problemem będzie więc znalezienie zadbanego, godnego uwagi egzemplarza. Warto szukać samochodów już eksploatowanych w Polsce, które nie cierpią na problemy z korozją.

Silnik

Zastanawiasz się nad samochodem z instalacją gazową? To silnik dla Ciebie! Na pierwszy rzut oka, silnik o pojemności 1595 cm3 ma same wady. Konstrukcja tkwi w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Chociaż motor oferowany był jeszcze w Golfie V generacji, na tle japońskiej czy włoskiej konkurencji wypadał wręcz dramatycznie słabo. Nie miał ani turbodoładowania, ani szesnastozaworowej głowicy, ani nawet bezpośredniego wtrysku paliwa. Jedynym "nowożytnym" rozwiązaniem był w zasadzie plastikowy kolektor ssący (stosowany powszechnie od lat dziewięćdziesiątych...). Ostatecznie motor wycofano z oferty ze względu na trudne do spełnienia, nowe normy emisji spalin. Dlaczego auta z tą jednostką napędową cieszą się na rynku wtórnym tak ogromnym powodzeniem? Okazuje się, że prostota konstrukcji to w przypadku samochodów z drugiej ręki ogromna zaleta. Budowę tego motoru zna każdy mechanik, usunięcie nawet najbardziej problematycznej usterki jest więc bardzo tanie. Co więcej, dzięki temu, że silnik zaprojektowano w latach, gdy nikt nie słyszał jeszcze o downsizingu (na rynku spotkać można wersję o mocy 75 KM - dziś, takie osiągi mają dwucylindrowe jednostki o pojemnościach poniżej 1,0 l) żywotność konstrukcji znacząco - in plus - odbiega od obecnych standardów. Najpopularniejsze są obecnie mocniejsze warianty: 101 KM i 102 KM. Prawidłowo eksploatowana i serwisowana jednostka (zalecamy wymianę oleju, co 10 tys. km i napędu paska rozrządu co 50-60 tys. km) powinna przejechać około 400 tys. km do naprawy głównej. To bardzo dużo, zważając, że część współczesnych jednostek napędowych (również wysokoprężnych!) projektowana jest z założeniem granicznego przebiegu około 250 tys. km! Taką żywotność konstrukcja VW zawdzięcza właśnie swojej prostocie - ilość elektroniki sterującej ograniczono do minimum. Z punktu widzenia polskiego nabywcy największą zaletą jest fakt, że konstruktorzy Volkswagena zastosowali hydrauliczną kompensację luzów zaworowych, co cieszy wszystkich zwolenników instalacji gazowych. W czasie pracy na LPG na przyspieszone zużycie narażone są zawory i gniazda zaworowe, co sprawia, że w autach z tego typu zasilaniem regulacja luzów zaworowych często staje się obowiązkowym punktem każdego przeglądu. W przypadku benzynowego 1,6 l MPI problem ten nie występuje, gdyż luzy kasowane są automatycznie przez hydropopychacze. Z tego względu nawet jednostki eksploatowane na LPG wygazują się dobrą kondycją przy przebiegach rzędu 300 tys. km. Oglądając auto trzeba uważać, by nie pomylić silnika 1,6 l MPI z - również dość popularną - jednostką 1,6 FSI. Chociaż obie mają podobne oznaczenia, to dwie, diametralnie różne konstrukcje. Motor FSI, który zadebiutował w Golfie IV generacji ma szesnastozaworową głowicę i wyposażony jest w bezpośredni wtrysk paliwa. Z tego względu cierpi na sztandarowe wręcz dolegliwości silników tego typu, jak np. osadzanie się nagarów na zaworach dolotowych (z czasem może dojść do uszkodzenia zaworów i gniazd zaworowych). Obecność bezpośredniego wtrysku paliwa w praktyce wyklucza też montaż instalacji gazowej. Rozwiązania dedykowane do takich jednostek kosztują nawet dwukrotnie więcej, niż w przypadki wtrysku pośredniego. Za "zagazowanie" 1,6 l FSI zapłacić trzeba nawet 5 tys. zł! Koszt instalacji do 1,6 l MPI nie powinien przekroczyć 2,5 tys. zł. Szukając auta z myślą o instalacji gazowej zwróćcie uwagę na kod silnika. Chcąc inwestować w LPG lepiej omijajcie te z kodem silnika BSE. Jednostki te mają "słabszą" pochodzącą z meksykańskiej fabryki głowicę, która na gazie dość szybko się poddaje. 1,6 l MPI z taką głowicą sklasyfikowany został na liście firmy PRINS (renomowanego producenta instalacji gazowych), jako motor sprawiający potencjalne problemy po zagazowaniu (pozostałe 1,6 l MPI - z innym kodem - nie mają tej przypadłości) Jednostka 1,6 l MPI występowała niemal w każdym popularnym modelu koncernu Volkswagena. Znajdziecie ją m.in. w AUDI: A3 I/II, A4 B5/B6/B7, SEATACH: IBIZA II, ALTEA, ALTEA XL, LEON I/II, TOLEDO II/III, VOLKSWAGENACH: GOLF IV/V/VI, PLUS, TOURAN, POLO IV, PASSAT B5/B6, SKODACH: OCTAVIA I/II, FELICIA, FABIA I/II.