Renault Megane I 1.6 110 KM

Renault Megane I 1.6 110 KM

Renault Megane

Renault Megane to drugi obok Clio najważniejszy model tego francuskiego producenta. Samochód, który na rynku musi rywalizować m.in. z Volkswagenem Golfem, debiutował w 1995 roku. Auto produkowano przez 7 lat, po drodze poddając go liftingowi (w 1999 roku).
W 2002 roku na rynek trafiło Renault Megane II. Model produkowano do 2008 roku. Samochód, który zbudowano na nowej płycie podłogowej, otrzymał charakterystyczne, "kanciaste" kształty.
W 2009 roku Megane II ustąpiło miejsca Megane III. Samochód posiada efektowną, dynamiczną stylizację, przy czym wersje trzy- i pięciodrzwiowa dość znacznie różnią się wyglądem. W 2013 roku auto poddano poważnemu liftingowi.
W 2016 roku na rynku pojawiła się zupełnie nowa, czwarta już generacja Renault Megane. Samochód spokrewniony jest z Nissanem Pulsar.

Renault Megane I

Megane pierwszej generacji trafiło do sprzedaży w 1995 roku. Chociaż samochód zupełnie nie przypominał poprzednika - modelu 19 - to właśnie jego podzespoły znajdziemy pod nowymi, owalnymi kształtami karoserii. Z „dziewiętnastką” Megane łączy m.in. płyta podłogowa oraz część jednostek napędowych i skrzyń biegów. Samochód to bez wątpienia jedna z ważniejszych konstrukcji w historii francuskiej marki.

Pierwsza seria produkowana była do roku 1999, kiedy auto poddano niewielkiemu faceliftingowi. Phase II, bo tak zwało się określać Renault po liftingu, produkowana była jeszcze do roku 2002. W oparciu o ten kompaktowy samochód powstało kilka bardzo udanych konstrukcji. Auto występowało jako: pięciodrzwiowy hatchback, trzydrzwiowe coupe, sedan a także noszący nazwę Megane Scenic niewielki minivan, który w późniejszych latach „dorobił” się samodzielnej nazwy Scenic (zniknęło Megane). W 1999 roku do oferty doszło jeszcze pięciodrzwiowe kombi o nazwie Grandtour.

Niezależnie od wersji samochody oferują wygodne, przeważnie nieźle wyposażone wnętrze, sporo przestrzeni (poza coupe) oraz komfortowe nastawy zawieszenia. Mają też kilka słabych stron. Nadwozie jest raczej odporne na działanie rdzy, chociaż jej ślady czasami znaleźć można w okolicy zamka tylnej klapy, nadkoli i progów (wina braku chlapaczy).
Elementy mechaniczne pochwalić się mogą dość dużą trwałością, chociaż z czasem trzeba się będzie przyzwyczaić do wycieków płynów eksploatacyjnych (olej - uszczelka pokrywy zaworów, uszczelniacze wału korbowego; płyn chłodniczy - chłodnice; płyn do wspomagania kierownicy - pompy, przekładnie kierownicze). W wielu Megane do wymiany nadaje się również poduszka mocująca skrzynię biegów - jej zużycie poznać można po energicznych ruchach lewarka zmiany biegów przy zmianie obciążenia jednostki napędowej. Charakterystyczną (i drogą) usterką są również szybko zużywające się cewki zapłonowe (Sagem).

W przypadku nowszych, szesnastozaworowych konstrukcji lepiej skrócić okresy między wymianami paska rozrządu - element ten potrafi zerwać się szybciej, niż przewidział to producent (zalecamy wymianę co 60-65 tys, km). W zawieszeniu zastosowano układ znany z popularnej „dziewiętnastki”. Z przodu pracują kolumny McPhersona, tył to wahacze wleczone i drążek skrętny. To układ typowy dla wielu francuskich konstrukcji.
Szczególną opieką trzeba objąć szpilkowe łożyska tylnej belki, których zużycie objawia się utratą geometrii (widoczną gołym okiem, koła zaczynają pochylać się w kierunku nadwozia), chociaż trzeba przyznać, że trwałość tego elementu jest dość wysoka. Zdecydowanie częściej do warsztatu „zaprowadzą nas” zużyte drążki kierownicze, gumy stabilizatorów czy sworznie wahaczy (na szczęście są wkręcane i można je wymienić bez konieczności kupowania całego wahacza). Niezbyt trwałe są również łożyska kół.
Figle potrafi taż płatać elektronika. Do denerwujących usterek zaliczyć można: rozkodowujące się kluczyki (immobiliser nie pozwala na uruchomienie auta), szwankujące podnośniki elektrycznie sterowanych szyb, psujący się centralny zamek. Trzeba jednak przyznać, że bogata oferta samochodów na rynku wtórnym pozwala na znalezienie ładnie utrzymanego egzemplarza z udokumentowaną historią, który powinien sprostać wymaganiom rodziny.