Toyota Auris I 2.2 D-4D 177 KM

Toyota Auris I 2.2 D-4D 177 KM

Toyota Auris

Toyota Auris to tak naprawdę model Corolla w wersji hatchback. W 2007 roku Japończycy zdecydowali się rozbić dotychczasową rodzinę kompaktowego modelu - mianem Corolli określane są od tego czasu wyłącznie auta z nadwoziem typu sedan. Podobnie, jak swój większy brat ze stopniowanym tyłem również Auris cieszy się opinią trwałego i raczej niezawodnego auta. Egzemplarze sprzedawane w Europie pochodzą głównie z brytyjskiej lub tureckiej fabryki Toyoty.

W sierpniu 2018 roku Toyota ogłosiła rezygnację ze stosowania nazwy Auris. Ma to nastąpić w 2019 roku, wraz z premierą nowej generacji Corolli. Od tego momentu kompaktowe Toyoty niezależnie od nadwozia (kombi, sedan, hatchback) mają nosić nazwę Corolla.

Toyota Auris I

W 2006 roku Toyota zszokowała świat motoryzacyjny. Wówczas ogłoszono, że nowa generacja Corolli nie będzie dłużej nosiła tej nazwy. Zamiast niej pojawił się Auris.

Nieco później okazało, że Japończycy nie zrezygnowali całkowicie ze stosowania nazwy, która w historii Toyoty zapisała się złotymi zgłoskami. Otóż sedan nadal nazywany był Corollą, natomiast nową nazwę otrzymał hatchback, który trafił do salonów w 2007 roku. Trzy lata później Aurisa poddano niewielkiemu liftingowi, a produkcję zakończono w roku 2012. Toyota uznała wówczas, że wprowadzenie nowego modelu zakończyło się sukcesem, wobec czego na rynek trafiła druga generacja Aurisa.

Czy Toyota Auris może cieszyć się opinią równie trwałego i bezawaryjnego pojazdu co Corolla? Teraz możemy już stwierdzić, że nie do końca. Sprzedawane w Europie samochody wytwarzane są w Wielkiej Brytanii i w Turcji i ten fakt najwyraźniej ma znaczenie. Co nie oznacza oczywiście, że Auris to tzw "mina", którą trzeba omijać szerokim łukiem. Jest wprost przeciwnie. To solidne auto, które po prostu nie sięgnęło do poprzeczki niezwykle wysoko powieszonej przez Corollę.

Toyota Auris była oferowana z dość dużą - jak na Japończyków - gamą silników, która jednak nie jest aż tak szeroka, jak w przypadku producentów europejskich. To jednak tradycja, japońskie firmy od dawna mają silników mniej, za to są to jednostki niezwykle dopracowane i bezawaryjne. Tak właśnie jest w przypadku Toyoty Auris, o ile mówimy o silnikach benzynowych. Niezależnie od pojemności i mocy jednostki napędowe nie sprawiają kłopotów, a ewentualne usterki dotyczą osprzętu, jak sondy lambda czy czujniki położenia wału korbowego. Poza tym serwis sprowadza się do regularnej wymiany oleju...

Niestety, gorzej sytuacja przedstawia się w przypadku silników wysokoprężnych. Jednostki Diesla, ze względu na coraz ostrzejsze normy emisji spalin, stają się coraz bardziej skomplikowane i coraz bardziej podatne na usterki. Od tej reguły nie ma wyjątków. Kupując Aurisa z dieslem najlepiej wybrać samochody przedliftingowe z silnikiem 1.4 D-4D. Nie posiadają one koła dwumasowego ani filtra cząstek stałych, a ich wtryskiwacze można regenerować (po liftingu nie nadają się już do naprawy, co drastycznie podnosi koszt serwisu, wszystkie samochody posiadają również DPF).

Większe jednostki (2.0 D-4D i 2.2 D-4D) posiadają filtry cząstek stałych i piezoelektryczne wtryskiwacze bez możliwości regeneracji. Jakby tego było mało, cierpią one na usterki uszczelki pod głowicą, zdarza się również nadmierne spalanie oleju. Naturalnemu zużyciu we wszystkich dieslach podlega również turbosprężarka oraz dwumasowe koło zamachowe. Koszt naprawy każdego z tych elementów liczony jest w tysiącach.

Samochody z silnikami 2.2 D-4D mogą imponować mocą (177 KM), jednak ich podaż nie jest duża. Powodem jest pojemność, która powodowała, że auto wpadało w wyższą stawkę akcyzową, przez co w Polsce sprzedawało się słabo. Toyota oferowała Aurisa również w wersji hybrydowej 1.8 HSD. Samochód ten był jednak drogi i nie spotkał się z dużym zainteresowaniem. Stąd jego obecność na rynku wtórnym jest śladowa.

Toyota Auris posiadała napęd wyłącznie na przednie koła. Moment obrotowy przekazywany był za pośrednictwem manualnych skrzyń o pięciu lub sześciu przełożeniach (w zależności od wersji silnikowej). Ponadto dostępna była bezstopniowa skrzynia CVT.

Zawieszenie Toyoty Auris jest proste i trwałe. Z przodu zastosowano klasyczne kolumny McPhersona, a z tyłu belkę skrętną. To rozwiązanie znacznie mniej skomplikowane niż układ wielowahaczowy, bardziej trwałe i tańsze w serwisie. Minus oczywiście też jest - samochód nie prowadzi się tak dobrze, jak np. Ford Focus, co jednak nie oznacza, że prowadzi się źle. Po prostu nie dostarczy kierowcy sportowych wrażeń...

Podobnie jak w poprzedniej generacji Corolli pracownicy serwisów Toyoty często słuchają narzekań na kiepskiej jakości powłokę lakierniczą (szybko się zarysowuje i jest podatna na uszkodzenia mechaniczne, np. od kamieni) oraz piszczące i szybko ulegające zużyciu hamulce. W początkowym okresie produkcji zdarzały się również niedostatki wykończenia - plastik na konsoli wewnętrznej (zwłaszcza w okolicy schowków) niemiłosiernie skrzypiał, niektóre elementy wnętrza potrafiły zostać w ręce.

Toyota wyciągnęła jednak odpowiednie wnioski i szybko uporała się z tymi drobnymi problemami. Wciąż zdarzają się natomiast usterki szeroko pojętej elektryki: awaryjne są czujniki ABS-u, zdarzają się usterki centralka zamka, krótką żywotność mają żarniki reflektorów ksenonowych.

Początkowo zdarzały się również usterki przekładni kierowniczej. Toyota nie uchylała się jednak od odpowiedzialności i naprawę przeprowadzała w ramach gwarancji.

Oryginalne części w serwisach Toyoty są drogie, jednak rynek zamienników jest rozbudowany, nie brakuje elementów w różnych cenach i oczywiście różnej jakości.

Wybór samochodów na rynku wtórnym jest szeroki. Warto mieć przy tym świadomość, że Auris chętnie był wybierany przez firmy, przez co wiele samochodów ma flotową przeszłość. To ich nie dyskwalifikuje (auta flotowe są poddawane regularnemu serwisowi), jednak warto dokładnie zweryfikować wybrany egzemplarz pod kątem ew. cofania licznika i faktycznego przebiegu. Zdecydowanie lepszym wyborem będą więc pojazdy z udokumentowaną historią. Dobrze wybrany egzemplarz, szczególnie z silnikiem benzynowym będzie cieszył właściciela bezawaryjną jazdą.

Silnik

Zakup używanego auta z silnikiem Diesla niesie ze sobią duże ryzyko. Jak w kategorii awaryjności i kosztów utrzymania wypada stosowany przez Toyotę 2,0 l D-4D? Trzeba wiedzieć, że w przypadku japońskiego producenta takie same oznaczenie dotyczy dwóch, diametralnie różnych jednostek napędowych. Starsze, produkowane do 2008 roku jednostki o pojemności 2,0 l miały moc do 116 KM, wykonany z żeliwa blok i aluminiową głowicę z prostym, ośmiozaworowym rozrządem napędzanym paskiem. W przypadku tych jednostek – kod silnika zaczyna się od liter CD – użytkownicy rzadko kiedy skarżyli się na poważne awarie. Dotyczyły one jedynie wtryskiwaczy (łatwych w regeneracji) i – typowego dla współczesnych diesli zużycia zaworów EGR oraz turbosprężarek. Ostatecznie jednostki napędowe serii CD zniknęły z oferty Toyoty w 2008 roku. W 2006 roku Japończycy wprowadzili do oferty nową rodzinę jednostek wysokoprężnych o pojemnościach 2,0 l i 2,2 l, która również występowała pod nazwą D-4D. Na pierwszy rzut oka zmiany mogły się podobać - wprowadzono szesnastozaworową głowicę, wykonany z aluminium blok i napęd rozrządu za pomocą trwałego łańcucha. Nowe jednostki otrzymały kody silników zaczynające się od liter AD. Pierwsze odczucia z jazdy były pozytywne (głównie za sprawą zdecydowanie lepszych osiągów i niewielkiego zużycia paliwa), ale szybko okazało się, że nowe silniki mają kilka słabych punktów. Największym z nich jest tendencja do utleniania się aluminium na styku z uszczelką głowicy, do czego dochodzi najczęściej po około 150-200 tys. km. Usterka jest o tyle poważna, że by się jej pozbyć, nie wystarczy sama wymiana uszczelki i splanowanie powierzchni głowicy. Ponieważ z aluminium wykonano również blok – niezbędna jest także operacja „splanowania” tego ostatniego. W przypadku jednostek serii AD problem dotyczy nie tylko wysokich kosztów – by splanować blok należy wymontować z samochodu silnik. Tego typu naprawę przeprowadzić można tylko raz! Kolejna operacja zebrania z głowicy i bloku utlenionego aluminium sprawi, iż głowica obniży się do tego stopnia, że próba uruchomienia silnika skończy się uderzeniem tłoków w zawory! W praktyce oznacza to, że powtórna naprawa jest niewykonalna lub też „nieuzasadniona ekonomicznie”. Powinna ona bowiem obejmować wymianę bloku, czyli – de facto – montaż nowego silnika. Toyota – przynajmniej teoretycznie – poradziła sobie z tym problemem w końcu 2009 roku. W serwisowanych autach, w których dochodziło do awarii uszczelki pod głowicą po tym terminie, producent często wymieniał silnik na swój koszt. Problem w tym, że wypalanie się uszczelek pod głowicą wciąż jest częstą przypadłością silników z rodziny D-4D AD i daje o sobie znać zwłaszcza w dynamicznie eksploatowanych pojazdach (najczęściej w mocniejszym silniku o pojemności 2,2 l D-D4). Przed zakupem wyposażonej w wysokoprężny silnik z rodziny AD Toyoty koniecznie żądajmy więc od właściciela dokumentacji świadczącej o przebiegu i dokonanych wcześniej naprawach. Na rynku aż roi się od cenowych „okazji”, w których już raz doszło do wypalenia uszczelki głowicy. Jeśli kupimy taki samochód, kolejna naprawa oznaczać będzie dla nas konieczność zakupu drugiego silnika! Jednostki te znajdziemy m.in. w Toyotach: Avensis II, Auris, RAV4 III, Corolla E15 oraz Lexusie IS220d.