Toyota RAV4 III 2.2D-4D 136 KM

Toyota RAV4 III 2.2D-4D 136 KM

Toyota RAV4

Toyota RAV4 była pierwszym pojazdem, który zapoczątkował w Europie modę na tzw "bulwarówki", czyli niewielkie auta klasy SUV. Pierwsza generacja bazowała konstrukcyjnie na Toyocie Corolii produkowanej w latach 1992-1997 i oferowana była wyłącznie z silnikami benzynowymi. Druga generacja pojawiła się w 2000 roku i wówczas paletę jednostek napędowych uzupełniły jednostki wysokoprężne z systemem common rail.

Toyota RAV4 III

Trzecia generacja RAV4 zadebiutowała pod koniec 2005 roku (model roku 2006). Samochód zaprezentowano w dwóch odmianach: europejskiej (krótszy rozstaw osi) i „amerykańskiej” (wariant wydłużony). Auto nie miało nic wspólnego z poprzednikiem (nowa płyta podłogowa). Była to pierwsza generacja RAV4 pozbawiona pierwotnej, 3-drzwiowej, wersji nadwoziowej. Klienci mieli do wyboru wyłącznie 5-drzwiowe nadwozie.

Na rynku spotkać można trzy odmiany. W 2007 roku przeprowadzono tzw. mały lifting (nieznaczne poprawki w stosunku do pierwotnej wersji). Wraz z modelem roku 2010 pojawił się zupełnie nowy przód, a odmiana „amerykańska” dostała nowy, benzynowy silnik 2,5 l.

Wkrótce po wprowadzeniu na runek dała o sobie znać wada układu hamulcowego - w bardzo szybkim tempie zużywały się elementy cierne. Dwulitrowe diesle D-4D miały też tendencję do nadmiernego konsumowania płynu chłodniczego. Usterka (erozja bloku silnika na styku z głowicą) - jeszcze na gwarancji - często kończyła się generalnym remontem jednostki napędowej. To, niestety, dość popularna przypadłość wysokoprężnego 2,2 D-4D. Usterkę da się naprawić, ale wiąże się to z bardzo wysokimi kosztami. Oprócz standardowej dla awarii uszczelki pod głowicą procedury planowania samej głowicy, trzeba też splanować uszkodzoną powierzchnie bloku, co wiąże się z koniecznością wymontowania całej jednostki napędowej. Stąd – na rynku wtórnym – Diesle mają z reguły zauważalnie niższe ceny od jednostek benzynowych.

Niestety, te ostatnie, również nie są bez wad. W pierwszych rocznikach popularnym problemem było konsumowanie dużych ilości oleju przez benzynowy motor 2,0 l. Producent walczył z tym zmieniając m.in. konstrukcję pierścieni, ale może się okazać, że trafimy na pechowy egzemplarz. Przy oględzinach radzimy więc przyjrzeć się końcówce układu wydechowego w poszukiwaniu charakterystycznej dla spalanego w dużych ilościach oleju sadzy.

W przypadku silników benzynowych i pojazdów z europejskiej sieci dystrybucji automatyczna skrzynia biegów oznacza bezstopniową przekładnię CVT. Na szczęście, są dość trwałe. Diesle zawsze oferowano z klasycznym automatem o 6 przełożeniach. To plus. Auta sprowadzone z USA mają najczęściej automatyczną skrzynię cztero (2.4 l) lub pięcio (3.2 V6) biegową. W ich przypadku zalecamy jednak wzmożoną czujność. Większość trafiła na kontynent po tzw. szkodach całkowitych i ma za sobą odbudowę po poważnych wypadkach.

Użytkownicy skarżą się m.in. na opony run-flat montowane w wyższych wersjach wyposażeniowych (odmiana X). Auta z tego rodzaju ogumieniem poznamy po braku koła zapasowego (charakterystyczna obudowa na tylnej klapie). Sporo problemów może też sprawiać rozbudowana elektronika. Często z nieznanych serwisowi przyczyn w komputerze sterującym pojawiają się błędy, w skrajnych przypadkach auto może nie dać się uruchomić. Usterki trapią również przekładnie kierownicze. Musimy jednak zaznaczyć, że na tle konkurencji RAV4 śmiało uznać można za samochód „niskiego ryzyka” o ile zdecydujemy się na benzynowy pojazd z udokumentowaną historią.

Silnik

Zakup używanego auta z silnikiem Diesla niesie ze sobią duże ryzyko. Jak w kategorii awaryjności i kosztów utrzymania wypada stosowany przez Toyotę 2,0 l D-4D? Trzeba wiedzieć, że w przypadku japońskiego producenta takie same oznaczenie dotyczy dwóch, diametralnie różnych jednostek napędowych. Starsze, produkowane do 2008 roku jednostki o pojemności 2,0 l miały moc do 116 KM, wykonany z żeliwa blok i aluminiową głowicę z prostym, ośmiozaworowym rozrządem napędzanym paskiem. W przypadku tych jednostek – kod silnika zaczyna się od liter CD – użytkownicy rzadko kiedy skarżyli się na poważne awarie. Dotyczyły one jedynie wtryskiwaczy (łatwych w regeneracji) i – typowego dla współczesnych diesli zużycia zaworów EGR oraz turbosprężarek. Ostatecznie jednostki napędowe serii CD zniknęły z oferty Toyoty w 2008 roku. W 2006 roku Japończycy wprowadzili do oferty nową rodzinę jednostek wysokoprężnych o pojemnościach 2,0 l i 2,2 l, która również występowała pod nazwą D-4D. Na pierwszy rzut oka zmiany mogły się podobać - wprowadzono szesnastozaworową głowicę, wykonany z aluminium blok i napęd rozrządu za pomocą trwałego łańcucha. Nowe jednostki otrzymały kody silników zaczynające się od liter AD. Pierwsze odczucia z jazdy były pozytywne (głównie za sprawą zdecydowanie lepszych osiągów i niewielkiego zużycia paliwa), ale szybko okazało się, że nowe silniki mają kilka słabych punktów. Największym z nich jest tendencja do utleniania się aluminium na styku z uszczelką głowicy, do czego dochodzi najczęściej po około 150-200 tys. km. Usterka jest o tyle poważna, że by się jej pozbyć, nie wystarczy sama wymiana uszczelki i splanowanie powierzchni głowicy. Ponieważ z aluminium wykonano również blok – niezbędna jest także operacja „splanowania” tego ostatniego. W przypadku jednostek serii AD problem dotyczy nie tylko wysokich kosztów – by splanować blok należy wymontować z samochodu silnik. Tego typu naprawę przeprowadzić można tylko raz! Kolejna operacja zebrania z głowicy i bloku utlenionego aluminium sprawi, iż głowica obniży się do tego stopnia, że próba uruchomienia silnika skończy się uderzeniem tłoków w zawory! W praktyce oznacza to, że powtórna naprawa jest niewykonalna lub też „nieuzasadniona ekonomicznie”. Powinna ona bowiem obejmować wymianę bloku, czyli – de facto – montaż nowego silnika. Toyota – przynajmniej teoretycznie – poradziła sobie z tym problemem w końcu 2009 roku. W serwisowanych autach, w których dochodziło do awarii uszczelki pod głowicą po tym terminie, producent często wymieniał silnik na swój koszt. Problem w tym, że wypalanie się uszczelek pod głowicą wciąż jest częstą przypadłością silników z rodziny D-4D AD i daje o sobie znać zwłaszcza w dynamicznie eksploatowanych pojazdach (najczęściej w mocniejszym silniku o pojemności 2,2 l D-D4). Przed zakupem wyposażonej w wysokoprężny silnik z rodziny AD Toyoty koniecznie żądajmy więc od właściciela dokumentacji świadczącej o przebiegu i dokonanych wcześniej naprawach. Na rynku aż roi się od cenowych „okazji”, w których już raz doszło do wypalenia uszczelki głowicy. Jeśli kupimy taki samochód, kolejna naprawa oznaczać będzie dla nas konieczność zakupu drugiego silnika! Jednostki te znajdziemy m.in. w Toyotach: Avensis II, Auris, RAV4 III, Corolla E15 oraz Lexusie IS220d.