Volvo XC90 B5 - udowadnia, że Diesle wciąż mają rację bytu

Druga, czyli najnowsza, generacja Volvo XC90 wprowadzona została na rynek w 2014 roku i od tego momentu wizualnie przeszła tylko delikatne odświeżenie w 2019 roku. Model stał się jednym z głównych filarów sprzedaży szwedzkiego producenta i przekonał do siebie klientów z całego globu. Czy ośmioletnia konstrukcja ma szansę konkurować na współczesnym rynku motoryzacyjnym? Czy pomaga w tym niepopularny układ hybrydowy, zbudowany na podstawie silnika Diesla? Sprawdzamy to w naszym teście.

1. Elegancki minimalizm
2. Wnętrze w stylu skandynawskim
3. Diesel na elektrycznym wspomaganiu
4. Lepiej trzymać się równych nawierzchni
5. Zużycie paliwa – ile wnosi „mild hybrid”?
6. Oferta
7. Volvo XC90 B5 - podsumowanie i nasza opinia

Elegancki minimalizm

Volvo XC90, wciąż wygląda atrakcyjnie i świeżo. Wpływa na to zachowawczy i minimalistyczny design, który okazał się odporny na upływ czasu. Ten styl przypadnie do gustu osobom, które szukają nienarzucającej się elegancji – tutaj nic nie jest robione na pokaz, a mimo wszystko imponującej prezencji nie brakuje. Lifting nadwozia w 2019 roku sprowadził się jedynie do kosmetycznych zmian – przemodelowana została atrapa osłony chłodnicy i dodano nowe wzory felg oraz dodatkowe barwy lakierów.
XC90 to przedstawiciel SUVów segmentu E i jego wymiary są całkiem pokaźne. Długość wynosi 495,3 cm, szerokość z lusterkami 214 cm, a standardowa wysokość 177,1 cm. Uwagę zwraca przy tym szeroki rozstaw osi, który mierzy 298,4 cm.

Wnętrze w stylu skandynawskim

Projekt kabiny pozostaje spójny z tym, co ujrzeć można na zewnątrz samochodu i zachowana została konwencja luksusu w subtelnym wydaniu. Materiały wykończeniowe są wyśmienitej jakości i niemal w każdym zakamarku wnętrza odnajdziemy skórę, zamsz lub aluminiowe i drewniane wstawki. Żadnych uwag nie można też kierować w stronę montażu – wszystkie komponenty spasowano precyzyjnie i solidnie. Selektor zmiany biegów posiada efektowną kryształową dźwignię, ale ma drobną wadę, gdyż nie podświetla wybranego trybu jazdy.

Przestronność jest kolejną zaletą, o której warto wspomnieć. Przednie fotele należą do najwygodniejszych, jakie znaleźć możemy w tej klasie. Pozwalają na regulację w wielu zakresach, stabilizują ciało na zakrętach i zapewniają naturalną pozycję, dzięki czemu długie podróże nie stanowią wyzwania. W drugim rzędzie znajduje się obszerna kanapa z możliwością regulacji kąta pochylenia oparcia. Ze względu na niewielki tunel środkowy zmieści się tu nawet trójka dorosłych pasażerów. Trzeci rząd jest opcjonalny i może służyć jedynie do wożenia dzieci, i to najlepiej na krótkich dystansach. Foremny bagażnik cechuje się pojemnością aż 640 litrów.

Multimedia oparto o 12-calowy ekran dotykowy. System operacyjny działa poprawnie, choć w tym aspekcie daje się nieco odczuć, że nie jest to najnowsze rozwiązanie i momentami brakuje płynności. Sposób sterowania jest za to intuicyjny i zbliżony do tego, który znamy ze smartfonów. Przeszkadza fakt, że na wyświetlaczu umieszczono obsługę klimatyzacji, przez co problemem staje się zmiana temperatury w trakcie jazdy. System audio Bowers & Wilkins zachwyca brzmieniem, niestety kosztuje ponad 14 tys. zł.

Diesel na elektrycznym wspomaganiu

Do naszego testu wybraliśmy dość nietypowy w tym segmencie wariant napędowy, składający się z 2-litrowego silnika wysokoprężnego, połączonego z układem „mild hybrid”. Jednostka spalinowa generuje maksymalnie 235 KM mocy i ta wartość nie jest żadnym powodem do zachwytu w tak dużym aucie. Sytuacja się zmienia, jeśli dostawimy do tego moment obrotowy na poziomie 480 Nm, który dostępny jest już od 1750 obr./min. Motor elektryczny dokłada 14 KM oraz 40 Nm, pełniąc rolę rozrusznika i alternatora, dzięki czemu usprawnia działanie systemu start/stop.

Automatyczna przekładnia posiada 8 przełożeń i napędza obie osie. Skrzynia trafnie i płynnie dobiera biegi, pod warunkiem, że nie zmusimy jej do znacznej redukcji – wtedy reakcja staje się wyraźnie spóźniona. Napęd na poszczególne koła rozdzielany jest dynamicznie, w zależności od warunków drogowych i stylu jazdy. Dynamika okaże się zadowalająca dla kogoś, kto oczekuje w pierwszej kolejności komfortu i nie nastawia się na moc sportowych doznań. Przyspieszenie do 100 km/h trwa 7,6 sekundy, a potężny moment obrotowy sprawia, że nawet przy wyższych prędkościach czujemy zapas mocy drzemiący pod prawą stopą.

Lepiej trzymać się równych nawierzchni

Testowany przez nas egzemplarz wyposażony został w pneumatyczne zawieszenie z regulowaną wysokością prześwitu, który ustawiany jest w zakresie od 24 do aż 28 cm. Amortyzatory wykazują sporą sztywność i bezdroża ewidentnie nie są naturalnym środowiskiem Volvo XC90. Co prawda, wśród dostępnych trybów jazdy znalazła się opcja z oznaczeniem „off-road”, ale jej wybranie skutkuje głównie zwiększonym prześwitem oraz późniejszą zmianą przełożeń na wyższe. Mocno wysunięty przedni zderzak, niskoprofilowe opony oraz brak blokad napędu i jakichkolwiek innych systemów wspomagających jazdę w terenie sprawia, że lepiej trzymać się utartych szlaków.

Sposób resorowania ukierunkowano przede wszystkim na bezpieczeństwo prowadzenia, więc priorytetem była stabilizacja samochodu. W tym zakresie trudno mieć jakiekolwiek zastrzeżenia – ten monumentalny SUV pewnie trzyma się drogi, nie wykazuje tendencji do bocznych przechyłów, a wszelkie oznaki destabilizacji nadwozia tłumione są już w zarodku. Układ kierowniczy pracuje lekko, nie jest nieangażujący i sprawia, że codzienne użytkowanie XC90 staje się łatwe i przyjemne.
Wygłuszenie wnętrza jest na wysokim poziomie i dopiero przy prędkościach autostradowych do środka wyraźnie przebijają się zewnętrzne hałasy w postaci szumu opływającego powietrza. Przez większość czasu nie słychać też silnika i można zapomnieć, że pod maską pracuje jednostka wysokoprężna. Przypomnimy sobie o tym przy rozruchu na mrozie lub w momencie, gdy nakażemy silnikowi wykrzesać z siebie pełnię mocy.

Zużycie paliwa – ile wnosi „mild hybrid”?

Volvo XC90 B5 w mieście zadowala się około 9 litrami oleju napędowego na każde przejechane 100 kilometrów. Poza obszarem zabudowanym spalanie to mniej więcej 6 l/100 km, a na autostradzie wyniki rosną do okolic 11 l/100 km. Rezultaty bardziej niż przyzwoite, szczególnie, jeśli weźmiemy pod uwagę gabaryty i masę przekraczającą 2200 kg.

Oferta

By zostać posiadaczem nowego Volvo XC90 należy zapłacić minimum 323 400 zł i za te pieniądze otrzymamy podstawową wersję wyposażenia z 2-litrowym silnikiem Diesla o mocy 235 KM. Za 20 000 zł więcej możemy mieć pod maską jednostkę benzynową, również o pojemności 2 litrów, i mocy 250 KM. Topowa odmiana to hybryda typu plug-in, bazująca na 2-litrowym silniku benzynowym. Występuje ona wyłącznie z wyższymi poziomami wyposażenia, a łączna moc układu hybrydowego to 455 KM. Jej ceny rozpoczynają się od 403 400 zł. Każde XC90 wyposażone jest w napęd na wszystkie koła oraz w 8-biegową automatyczną skrzynię biegów. Następca został niedawno zaprezentowany i nosi nazwę EX90 – będzie posiadał już wyłącznie napędy elektryczne.

Volvo XC90 B5 - podsumowanie i nasza opinia

Volvo udowadnia, że dobrze zaprojektowany model może z powodzeniem konkurować na rynku przez długie lata. XC90 to propozycja dla klientów szukających samochodu, którym bezpiecznie i wygodnie przejadą długie trasy, w otoczeniu luksusowej aury wnętrza. Model ten przekonuje do siebie świetnymi właściwościami jezdnymi na asfalcie, komfortem podróżowania, stosunkowo niskim zużyciem paliwa i przy tym niezłą dynamiką. Wady? Skrzynia biegów miewa momenty, gdy nie może zdecydować się na dobranie właściwego przełożenia. Do tego sztywne zawieszenie nie sprawdza się na gorszej jakości nawierzchni. Ceny wysokie, ale bez wątpienia mówimy tu o klasie premium, gdzie cenniki w ostatnim czasie zawierają prawdziwie astronomiczne kwoty.