Audi A6 C6 2.0 TDI 140 KM

Audi A6 C6 2.0 TDI 140 KM

Audi A6

Model A6 to spadkobierca chlubnej tradycji średniej wielkości limuzyn, które przez wiele lat nosiły w Audi oznaczenie "100". Niemcy zerwali z tą tradycją w 1994 roku, kiedy - na wzór mniejszego modelu A4 - seria 100 przemianowana została na A6.

Niezależnie od generacji model A6 cieszy się opinią trwałego samochodu. Niestety, ma też duże powodzenie wśród złodziei.

Audi A6 C6

Audi A6 typoszeregu C6 debiutowało w 2004 roku. Samochód został zaprojektowany przez Waltera da Silvę i stylistycznie nawiązywał do generacji C5. Samochód jednak urósł. Produkcję zakończono dopiero w 2011 roku.

Zakup nawet najstarszego Audi A6 C6 to ciągle spory wydatek. Co gorsza, trzeba się liczyć z tym, że serwisowanie tego samochodu również nie będzie tanie. Powód jest prosty - model ten to już skomplikowana konstrukcja, w której na szeroką skalę korzystano z rozwiązań informatycznych i elektronicznych.

Pod maską A6 znajdziemy cały szereg jednostek napędowych. Gama rozpoczyna się dobrze znanym silnikiem 2.0 TDI o mocy 140 KM. Jednostka ta była stosowana w kilku modelach koncernu i zasłynęła z... awaryjności. Pompowtryskiwacze są mocno wrażliwe na jakość paliwa, zdarzają się pękające głowice i problemy ze smarowaniem.
W 2008 roku Audi wycofało się ze stosowania pompowtrysków, wobec czego w jednostce tej zastosowano wtrysk typu common-rail. Nowe silniki nadal nazywały się 2.0 TDI i dostępne były w wariantach mocy 136 i 170 KM.

Również mocniejsze jednostki 2.7 V6 TDI (180 i 190 KM) i 3.0 V6 TDI (225 i 240 KM) wyposażono we wtrysk common-rail.

Najmocniejszy silnik wysokoprężny najczęściej oferowano w połączeniu z napędem na cztery koła i automatyczną skrzynią biegów. Oznacza to wyższe koszty utrzymania, ze względu na wyższe zużycie paliwa, ale również wyższy koszt serwisu (np. konieczność wymiany opon kompletami, różnica w wysokości bieżnika doprowadzi do usterki układu przeniesienia napędu). W zamian dostajemy świetną trakcję, szczególnie na śliskich nawierzchniach.

Trzylitrowe diesle z początku produkcji cierpią na przedwcześnie zużywające się napinacze łańcucha rozrządu. A ponieważ rozrząd oparty na łańcuchu w założeniu jest rozwiązaniem dożywotnim, nie przewiduje się ułatwień w celu jego wymiany. W efekcie, by dokonać wymiany w A6 należy... wyjąć silnik. Koszt takiej operacji przekracza 5 tys. zł.

Biorąc pod uwagę koszty utrzymania lepiej zdecydować się na silnik 2.7, który nie ustępuje wiele silnikowi trzylitrowemu pod względem osiągów, ale zużywa zauważalnie mniej paliwa.

Wybór silników benzynowych jest szeroki, ale praktycznie zawsze trzeba się liczyć z wysokim zużyciem paliwa. Zgodnie z oczekiwaniami najmniej (co nie znaczy, że mało) będzie palił silnik 2.0 TFSI o mocy 170 KM. Jednostki benzynowe V6 i V8 w polskich realiach i stosunku ceny paliwa do zarobków będzie ciężko utrzymać.

Praktycznie we wszystkich silnikach benzynowych trzeba liczyć się ze stosunkowo szybkim zużywaniem cewek zapłonowych (osobna na każdy cylinder), koszt poza serwisami autoryzowanymi to około 150 zł sztuka. Poza tym, w silnikach 2.4 mogą przytrafić się usterki termostatu.

Co ciekawe, wielowahaczowe zawieszenie Audi A6 C6 całkiem nieźle znosi trudy eksploatacji na polskich drogach. Najszybciej poddają się górne (tańsze) wahacze.

Dokładnych oględzin przedzakupowych wymagają egzemplarze z zawieszeniem pneumatycznym. Stosunkowo szybko zużywają się tylne amortyzatory, a zakup tych elektronicznie sterowanych elementów jest bardzo drogi. Koniecznie trzeba sprawdzić, czy samochód stoi równo i czy któraś ze stron nie opada, co świadczy o awarii kompresora.

W Audi A6 C6 poza bezawaryjnymi przekładniami manualnymi, montowano dwie wersje skrzyń automatycznych. Decydując się na takie auto lepiej wybrać Tiptronica, który jest trwalszy, mniej skomplikowany i tańszy w serwisowaniu niż Multitronic (skrzynia ta m.in. była objęta akcją serwisową sterownika).

Audi A6 C6 to samochód ciągle jeszcze stosunkowo młody. Egzemplarze z końca produkcji będą bardziej pewne, mniej zużyte, ale ich ceny są - jak na możliwości Polaków i realia rynku wtórnego - bardzo wysokie.

Zdecydowanie bardziej w zasięgu Polaków są samochody z początku produkcji. W takiej sytuacji warto poszukać egzemplarza z udokumentowaną historią i koniecznie wybrać się na ścieżkę diagnostyczną do ASO. Być może pozwoli to nam w przyszłości zaoszczędzić grube tysiące zł.

Na polskim rynku wtórnym dominują samochody z silnikami wysokoprężnymi, sprowadzone. Użytkowanie starszych diesli zwiastuje kłopoty, dlatego tak ważna jest historia serwisowa.

Uwaga! Niekoniecznie należy się bać samochodów poflotowych, oczywiście jeśli sprzedawcy mogą wylegitymować się historią napraw. Niemieckie firmy nie oszczędzają na serwisie samochodów służbowych, dlatego takie pojazdy, mimo dużego przebiegu, mogą się okazać pojazdami zupełnie bezawaryjnymi (już wyposażonymi w nowe pompowtryskiwacze, koła dwumasowe czy turbosprężarki).

Warto podkreślić, że prowadzona i wypełniona książka serwisowa, w wypadku A6 C6 to warunek konieczny, by w ogóle zainteresować się danym samochodem. Kupując tani, sprowadzony samochód bez historii najpewniej wpędzimy się w poważne kłopoty.

Silnik

Jednostka 2,0 l TDI koncernu Volkswagena zadebiutowała w 2003 roku. Silnik szybko dał się poznać, jako dynamiczna i oszczędna jednostka, ale - zwłaszcza w początkowym okresie produkcji - przysparzał kierowcom wielu problemów. Te dotykają głównie odmiany produkowane do 2008 roku - wyposażone w pompowtryskiwacze. Po tym czasie jednostki otrzymały bezpośredni wtrysk paliwa systemu Common Rail, który rozwiązał większość problemów.

W silnikach z pompowtryskiwaczami (przed 2008 rokiem) standardem jest tzw. „osiadanie” (wersje 8-zaworowe) lub pękanie (odmiany z 16-zaworowe) głowic. W obu przypadkach winę ponoszą oszczędności materiałowe producenta. Przykre konsekwencje mają też - niestety liczne - usterki układu smarowania, którego niedomagania - przez większość czasu - przebiegają bezobjawowo. W mocniejszych wersjach z wałkami wyrównoważającymi dochodzi do wyrobienia krawędzi ośki napędzającej pompę oleju. W pozbawionych tego rozwiązania jednostkach standardem jest wyrobienie się łańcucha lub koła zębatego napędu pompy oleju. W każdym z przypadków efekt jest identyczny - nagły spadek ciśnienia smarowania i zatarcie. Ponieważ montaż nowych części niekoniecznie rozwiązuje problem, wiele warsztatów dokonuje modyfikacji jednostek 2,0 l TDI montując pompy oleju z wcześniejszych 1,9 TDI. W wielu przypadkach okazuje się to całkiem niezłym pomysłem.

Produkowane po 2008 roku 2,0 l TDI z układem Common Rail uchodzą za zdecydowanie trwalsze i godne polecenia jednostki. W ich przypadku trudno mówić o usterkach innych, niż typowe dla nowoczesnych Diesli: uszkodzonych turbosprężarkach, wtryskiwaczach czy dwumasowych kołach zamachowych.