Mercedes - Benz E-klasa W210 320 CDI 197 KM

Mercedes - Benz E-klasa W210 320 CDI 197 KM

Mercedes - Benz E-klasa

Klasa E oznacza w nomenklaturze Mercedesa samochód klasy wyższej średniej. Pierwsze egzemplarze wywodziły się jeszcze z typoszeregu W124 (popularny "baleron"), który doczekał się zmiany nazwy wraz z liftingiem przeprowadzonym w 1993 roku. Do tej pory auto doczekało się kilku generacji - każda charakteryzowała się wysokim komfortem, bogatą listą wyposażenia (niestety, często "za dopłatą") i wysoką ceną. Nowsze generacje (np W210) nie są już jednak tak trwałe, jak legendarni poprzednicy - zdarzają się im również poważne jakościowe wpadki (podatność na korozję).

Mercedes - Benz E-klasa W210

Auto – początkowo jako sedan - pojawiło się w salonach w 1995 roku i przetrwało w ofercie do 2002 roku. Kombi zadebiutowało w od 1996 i oferowane było do 2003 roku. W 1999 pojazd przeszedł lifting - zmienił się kształt pasa przedniego i wnętrze.

Paleta jednostek napędowych obejmowała kilkanaście jednostek benzynowych i wysokoprężnych. Te ostatnie miały początkowo wtrysk pośredni, w 1998 roku pojawiły się nowsze, wyposażone w listwę typu Common Rail. Niezależnie od jednostki napędowej – benzynowej czy diesla - wszystkie mają praktycznie bezobsługowy łańcuch rozrządu i – z mechanicznego punktu widzenia – nie sposób im czegokolwiek zarzucić.

Nawet podstawowa, benzynowa dwulitrówka o mocy 136 KM rozpędza auto do 100 km/h w ok. 11 sekund i zużywa około 10 litrów na 100 km. Najsłabszy diesel rozwija 95 KM i oferuje przyspieszenie do 100 km/h w 17 s i zużycie paliwa w okolicach 6,5 l. Z punktu widzenia potencjalnych problemów warto polecić doładowany, pięciocylindrowy model 2,9 TD o mocy 129 KM. Auto z tym silnikiem przyspiesza do 100 km/h w około 11,5 s i zużywa mniej więcej 8 l /100 km. Nieco wolniejszy jest rzędowy, trzylitrowy diesel bez turbiny o mocy 136 KM, który zużywa podobne ilości paliwa i rozpędza auto do 100 w 12,9 s. Ogromną popularnością na rynku wtórnym cieszą egzemplarze z trzylitrowym turbodieslem, który oferowany był wyłącznie ze skrzynią automatyczną. Moc 177 KM i 330 Nm zapewnia przyspieszenie do 100 km/h w ok. 9 s. i prędkość maksymalną około 220 km/h.

Wnętrze jest typowe dla Mercedesa – mamy tu ogromną kierownicę, wysokiej jakości materiały wykończeniowe, uruchamiany nogą hamulec ręczny i jedną dźwignię obsługującą światła i wycieraczki. Plastiki i tapicerki bez większych problemów wytrzymują 400 tys. km, jeśli są mocno zużyte można być pewnym, że auto przejechało sporo więcej.


W210 to jeden z tych pojazdów, który mocno nadszarpnął wizerunek aut niemieckiej marki. Z legendarną trwałością trójramiennej gwiazdy ma on niewiele wspólnego. Nie oznacza to jednak, że W210 jest samochodem złym. Razić może jedynie stosunek ceny do jakości, bowiem większość egzemplarzy dostępnych w Polsce nie jest warta połowy swojej ceny. Do największych zalet auta należy ogromna ilość przestrzeni we wnętrzu oraz duży bagażnik (520 l. w sedanie, 600 w kombi - w sedanie nie da się jednak złożyć oparć tylnej kanapy).
Jak przystało na limuzynę, której rozstaw osi ma aż 2835 mm (długość 4795 mm) auto oferuje również wysoki komfort resorowania. Na pochwałę zasługuje też - wykończone materiałami o wysokiej trwałości - wnętrze. Nawet 400 tys. km przebiegu nie robi na nim większego wrażenia.

Lista typowych usterek jest dość znaczna. Pod względem awaryjności W210 przypominać może nieco zbliżone rocznikowo Ople Omegi. Czymś, co zupełnie nie przystoi Mercedesowi jest atakująca (nawet bezwypadkowe egzemplarze) korozja - pojawia się ona na rantach nadkoli, drzwi, progach czy tylnej klapie. Częste usterki dotyczą również elektryki. Psuje się wiązka świateł tylnych i ciekłokrystaliczne wyświetlacze w kabinie. Komputer pokładowy często informuje kierowców o awariach różnych systemów - przeważnie pomaga wykasowanie błędów - jednak traktując pobłażliwie jego komunikaty możemy przeoczyć jakąś poważną awarię, która doprowadzić może do bardzo drogiej naprawy. W silnikach Diesla występuje fabryczna usterka gniazd świec żarowych (nie można ich wykręcić) - wymiana wiąże się najczęściej z demontażem głowicy.

Zawieszenie jest raczej tanie w eksploatacji z uwagi na dostępność zamienników (często potrzebować będziemy np. łączników stabilizatora i silentblocków), ale pechowym egzemplarzom zdarzają się poważne usterki, jak np. pęknięcia kielichów sprężyn (koroduje ich łączenia z ramą), które mogą skończyć się utratą panowania nad samochodem. Nowsze silniki Diesla z układem common rail są wyczulone na jakość stosowanego paliwa.

Do typowych usterek można też zaliczyć korozję metalowych przewodów chłodnicy oleju automatycznej skrzyni biegów (gdy przerdzewieją skrzynia traci olej i się zaciera) oraz rozszczelnione chłodnice oleju silnika (w 3,0 TD). Użytkownicy skarżą się też na nieszczelne bagażniki. Woda najczęściej przecieka przez wąż odprowadzający (przy korku wlewu paliwa), uszczelkę przy korku wlewu paliwa, antenę, skorodowane podszybie, skorodowany zamek czy sparciałe uszczelki lamp.

Ogólnie rzecz biorąc E klasa W210 nie jest samochodem złym. Gwiazda, nawet na piętnastoletniej masce, wciąż zapewnia w Polsce prestiż, auto jest idealne na długie trasy z racji wysokiego komfortu i dobrej izolacji akustycznej. Trzeba jednak mieć na uwadze fakt, że jeśli szukamy pojazdu, który przez długie lata nie będzie musiał odwiedzać mechaników, lepiej będzie rozejrzeć się za japońską konkurencją. Co ciekawe, lepszą opinią cieszą się samochody z początku produkcji - głównie z tego powodu, że nie są one przeładowane elektroniką. Znalezienie godnego uwagi egzemplarza będzie jednak niezwykle trudne - większość oferty rynkowej stanowią powypadkowe auta z ogromnymi przebiegami.