Suzuki Vitara to mały samochód terenowy, który produkowany był w latach 1988-2004. Produkcję pierwszej generacji zakończono w 1998 roku. Wówczas zastąpiła ją druga generacja, która zjeżdżała z taśm montażowych do 2004 roku.
Vitara to auto zbudowane na ramie z dość ubogim wyposażeniem (zarówno seryjnym, jak opcjonalnym), napędzane niezbyt mocnymi silnikami. Słowem - auto dla fana offroadu, aczkolwiek małe rozmiary, wysokie zawieszenie, niezła widoczność i stosunkowo ekonomiczne (bo słabe) silniki, to atuty, które przydają się również w mieście. W trasie jest już gorzej. Oprócz braku mocy wychodzą cechy auta „ramowego” - zawieszenie jest sztywne, nie nadąża z wybieraniem nierówności, skutkiem czego Vitara nie nadaje się do szybkiej jazdy.
Vitary I generacji omijają awarie jednostek napędowych - są one wytrzymałe i dużo znoszą. Dość odporny jest układ napędowy, aczkolwiek koszty ewentualnej naprawy są wysokie. Dużo gorzej wygląda sprawa z zawieszeniem (głównie w samochodach eksploatowanych w terenie, a takich jest niemało) oraz przede wszystkim - z blachą. Z wiekiem wychodzi słabe zabezpieczenie antykorozyjne, co powoduje ekspansją rdzy - szczególnie na progach i błotnikach.
Vitary I generacji są dostępne w dobrych pieniądzach, trzeba jednak brać pod uwagę ich przeszłość (terenową) oraz wiek. Nakłady na serwis nie będą małe.
W zasadzie wszystkie powyższe uwagi dotyczą również Vitary II generacji. Ten samochód był jednym z ostatnich sprzedawanych pojazdów opartych na ramie. Co ciekawe, oferta na rynku wtórnym jest dużo bardziej uboga niż wypadku Vitary I generacji. Samochód nie cierpi również na tak duże problemy z rdzą.
Suzuki Vitara kolejnej, trzeciej generacji zadebiutowało na salonie motoryzacyjnym w Paryżu jesienią 2014 roku.
Samochód całkowicie zerwał z przeszłością. Nowa jest stylizacja, która nie nawiązuje do poprzedników, nowe są rozwiązania techniczne oraz dzielność w terenie. Niestety, to ostatnie nie jest dobrą wiadomością - za sprawą zastosowanego napędu 4x4 Suzuki Vitara przestaje być samochodem terenowym, a staje się SUV-em.
Stylistycznie samochód może budzić pewne kontrowersje. Części osób na pewno się spodoba, nie jest to jednak model, który powszechnie będzie uznawany za ładny. Dominują mocne linie i wyraźne przetłoczenia. Nadwozie ma 4,18 m długości, 1,78 m szerokości i 1,61 m wysokości. Pojemność bagażnika wynosi 375 litrów. Oczywiście tylną kanapę można dzielić i składać, otrzymując przestrzeń ładunkowa o płaskiej powierzchni i pojemności 1120 litrów.
Podstawowym źródłem napędu nowego Suzuki Vitara jest benzynowy silnik 1.6 o mocy 120 KM i maksymalnym momencie obrotowym wynoszący 156 Nm. Jednostka ta może współpracować z manualną skrzynią pięciobiegową lub - opcjonalnie - sześciostopniowym automatem.
Fani silników Diesla wybraliby jednostkę wysokoprężną 1.6 DDiS, również o mocy 120 KM. Oczywiście Diesel góruje nad silnikiem benzynowym momentem obrotowym, który wynosi 320 Nm. Ta jednostka nie jest jednak oferowana w Polsce.
Suzuki Vitara, podobnie jest poprzedni model o tej nazwie, ma samonośne nadwozie. Natomiast układ napędu 4x4 z centralnym dyferencjałem, reduktorem i blokadami, który do tej pory stosowano w Vitarach, został zastąpiony systemem AllGrip, co nie jest dobrą wiadomością. System ten oparty jest na sprzęgle wielopłytkowym, a nie centralnym dyferencjale. To oznacza, że auto w normalnych warunkach drogowych posiada napęd na przód, a tylna oś dołączana jest automatycznie po wykryciu poślizgu, możliwe jest również chwilowe spięcie napędu (blokada wyłącza się automatycznie po przekroczeniu 60 km/h).